meta . data | ΚΩΣΤΑΣ ΧΡIΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

H τρίτη ατομική έκθεση του Κώστα Χριστόπουλου με τίτλο «y.st.rd» παρουσιάζεται στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη (31.3-6.5.2016). Η εγκατάσταση στον χώρο αποτελείται από ζωγραφικά και γλυπτικά έργα μεικτής τεχνικής. O Κώστας Χριστόπουλος γράφει ειδικά για την στήλη-συλλογή Meta . Data σχετικά με τα συμβάντα που διέπουν την έκθεση ενώ δεν αναφέρονται πουθενά και επιλέγει από το αρχείο εικόνων που διατηρεί (χωρίς λεζάντες ώστε να ξεχαστεί η προέλευσή τους) δύο δίπτυχα που δεν τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν στην έκθεση «y.st.rd».

y.st.rd, ΙΖΟΛΑ, Θεόφιλος, μαύρο
του Κώστα Χριστόπουλου

Ο Θεόφιλος, μας πληροφορούν οι ιστορικοί της νεότερης ελληνικής τέχνης, εγκαταλείποντας τη Σμύρνη το 1897 φτάνει στον Πειραιά και, κατόπιν, από εκεί στην Αθήνα «για να πολεμήσει σαν εθελοντής στον άτυχο ελληνοτουρκικό πόλεμο που ξέσπασε εκείνη τη χρονιά» κρατώντας μιαν αυτοσχέδια σημαία και τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια. Η σωματοδομή του και η νοητική του κατάσταση απέτρεψαν την επιστράτευσή του. Την άνοιξη του 1935 ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Ανδρέας Εμπειρίκος αποβιβάζονται στο λιμάνι της Μυτιλήνης για να αναζητήσουν τα ίχνη του Θεόφιλου στο νησί, περνώντας «από δρόμους άφτιαχτους, κακοτράχαλους, μισοπατημένους απ’ το βλαστομάνημα του Μαγιού». Η επονομαζόμενη «γενιά του Τριάντα» γοητεύεται από τον «απλό λόγο», από τη «λιτότητα» και την «αμεσότητα» που έχει «στενή συγγένεια με την αφέλεια των naϊfs. Και ακριβώς με τον κατεξοχήν Έλληνα naϊf του καιρού, τον Θεόφιλο, οι λογοτέχνες της γενιάς έβρισκαν δεσμούς». Το 1938, το περιοδικό Τα Νέα Γράμματα αφιερώνει ένα τριπλό του τεύχος στον Περικλή Γιαννόπουλο, μύστη της «ελληνικής γραμμής και του ελληνικού χρώματος», ενθουσιώδη θαυμαστή της φύσης «με τη στεγνή γη και τη θάλασσα». Μας τη σύστησε ο Ελύτης στους Προσανατολισμούς (1940), ο Σεφέρης στο Μυθιστόρημα (1935), μοιάζει με εκείνο το «σκληρό σαν σιωπή» τοπίο της Ρωμιοσύνης του Ρίτσου. Ο ελληνικός μοντερνισμός, ο στα όρια του εθνοφυλετισμού γεωκλιματικός λυρισμός της «γενιάς του Τριάντα», η αισθητική της ιθαγένειας θα συνθλιβούν στις μυλόπετρες της πλέον ρητής εκδοχής τους, αυτή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1971 κηδεύεται ο Γιώργος Σεφέρης. Η κηδεία θα αποτελέσει την αφορμή μιας βουβής διαδήλωσης ενάντια στη χούντα. Τον Απρίλιο του 1972 ο διοικητής της ΕΣΑ Δημήτρης Ιωαννίδης, επιθεωρεί το εργοτάξιο της υπό ανέγερσης εξοχικής κατοικίας του Γεώργιου Παπαδόπουλου στην Πάρνηθα και διαπιστώνει πως απαιτούνται πρόσθετα «έργα ασφαλείας». Η βίλα δεν κατοικήθηκε ποτέ. Κατά την επιστράτευση του 1974 παρέμενε πλήρως επιπλωμένη. Η σκόνη δεν πρόλαβε να πέσει πάνω στα έπιπλα, τα στρώματα έμειναν στη νάιλον συσκευασία τους. Έκτοτε λεηλατήθηκε. Το κόστος της κατασκευής της ανήλθε στα 100.000.000 δραχμές. Από το 1973 η άλλοτε κραταιά βιομηχανία ηλεκτρικών ειδών ΙΖΟΛΑ δεχόταν την σκανδαλωδώς ευνοϊκή μεταχείρισή της από την Εθνική Τράπεζα. Η ζημιά της εταιρίας έφτασε το 1984 στο ύψος των 600.000.000 δραχμών. Θα συγχωνευτεί με την ΕΣΚΙΜΟ, δημιουργώντας μια καινούρια εταιρία, την ΕΛΙΝΤΑ. Τα Νέα της 20ης Δεκεμβρίου του 1984 πληροφορούν πως η ΕΛΙΝΤΑ εντάσσεται στην ειδική διαχείριση του νόμου για την εξυγίανση των προβληματικών εταιριών. Δύο ημέρες πριν οι εργαζόμενοί της διαδήλωναν στην Αθήνα. Το 1991 η εταιρία έκλεισε λόγω χρεοκοπίας. Τον Οκτώβριο του 2013 ένα μαύρο πανό στήθηκε στην πύλη του κτιρίου του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οδό Πανεπιστημίου. Στο μαύρο πανό δεν αναγραφόταν τίποτα…

ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ «y.st.rd»: