Θοδωρής Χιώτης
Mια εγκάρσια απόπειρα να ανα(απο)καλυφθούν όλες οι (εκούσιες και ακούσιες) συμμαχίες· μια αντι-γενεαλογία από κώδικες· «το μόνο πράγμα που μπορεί να συμβεί στο κενό είναι η καταστροφή του κενού» (Laura Riding).
Παρακαλώ ξετυλίξτε τη σελίδα προς τα κάτω για να διαβάσετε τα νέα αποσπάσματα. Το Ριζόσωμα ανανεώνεται κάθε Πέμπτη αρχίζοντας από τις 2 Φεβρουαρίου 2017.
Μονάδες μέτρησης Ο λαβύρινθος & ο Μινώταυρος: η επέκταση των αισθήσεων ένα άνγκστρομ τη φορά. Η ευθεία γραμμή & η συστροφή της υπόθεσης σε πραγματικό γεγονός: ο κώδικας ως επιφάνεια. Μετά τo χιόνι των τελευταίων χρόνων αρχίσαμε να χτίζουμε χώρες μέσα στους τοίχους των σπιτιών & στους τοίχους έξω από αυτά: ένα αόρατο γκέτο ένας μίτος που δεν περνούσε απλά μέσα από τοίχους αλλά έφτιαχνε ένα τείχος μι α αρ χι τε κτο νι κή ε ρει πί ων. «Πότε μην φθάσετε άλλο σε ζωντανό που παρέμεινε»: οι φωνές καταγράφησαν από την τεχνολογία μιας εναλλακτικής αρχαιότητας. Υπάρχει λέξη που να σηματοδοτεί την απουσία της νοσταλγίας; Ο χάρτης δεν δείχνει σημεία εκκίνησης & άφιξης το προσδόκιμο ζωής αντικαθίσταται από φλάσμπακ σε ταίνιες slasher: το εξάρτημα εκρηγνύεται & καταστρέφει την μηχανή. Τα τζιτζίκια δεν είναι φολκλόρ· δεν είναι καν έντομα πια: τα τζιτζίκια είναι ο ήχος ο οποίος συμπυκνώνεται σε ένα φλοιό ο οποίος εύκολα αδειάζει. Η δομή ως σπουδή στην αποξήρανση.
Aύλακες
Περιπλανώμενη εν καιρώ ειρήνης
η επιθυμία για τη δημιουργία καινούργιων τοπίων
προσκολλάται στη σιωπή του εγκεφάλου.
Αρχικά αδρανής, ο ξενιστής
παραπλανάται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Κάτι ασύλληπτο
σταδιακά γίνεται πιθανότερο.
Οι μηχανές εγκαταλείπονται.
Θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει αυτό ζωή;
Εσωτερική γεωγραφία και εικασίες συμπίπτουν
στην επερχόμενη μεταστοιχείωση:
πράγματα τα οποία θα έπρεπε να έρπουν έχουν μάθει πλέον να περπατάνε.
Η σχισμή ως μεταγραφή της εικόνας σε λούπα.
Εν καιρώ η ανατροφοδότηση σταδιακά μεγιστοποιείται
& εμείς γινόμαστε λιγότεροι.
Οι πόροι της γης θα έπρεπε να είναι αρκετοί.
Η προδοσία των εικόνων II (η βιολογική φαντασίωση του οπλισμού)
1.
Οι διεργασίες ταλάντωσης δίνουν την εντύπωση της ακρίβειας:
οι αρμόζουσες δεξιότητες θα εφαρμόζονται συγχρονισμένα.
Προσκληθήκαμε να συμμετάσχουμε στις ομάδες επιθεώρησης.
Οι κοινές επιχειρήσεις θα εξασφαλίσουν ότι ένα απομονωμένο τμήμα του πληθυσμού
θα αποτελέσει το ιδρυτικό απόθεμα ενός νέου είδους.
2.
Η επιχείρηση Κυρίαρχος ήταν στα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε εκείνο το πρωί
μα το βαρόμετρο ήταν ακριβές στις προβλέψεις του:
"η απεραντοσύνη του χώρου επιτρέπει την απώλεια εδάφους".
Αναγκαστήκαμε να
προσαρμοστούμε.
3.
Χρησιμοποιούμε την νυχτερινή όραση για να δούμε τον αντικατοπτρισμό μας.
Aπασχολούμαστε με την ιδέα ότι είμαστε πλάσματα που φεγγοβολούν στο σκοτάδι.
(μια ανόητη φαντασίωση)
Στην πραγματικότητα είμαστε αγωγοί φασμάτων:
μπορείτε να ακούσετε την εκπυρσοκρότηση μόνο και μόνο επειδή την ακούσαμε εμείς πρώτοι.
4.
Περικλείουμε θόρυβο:
τον περισσότερο καιρό δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από αεροσήραγγες.
Σπανιότερα φαντασιωνόομαστε ότι είμαστε
μια σειρά από φθηνά βαρόμετρα που καταγράφουν τον ήχο
αντί να μετρούν την
ατμοσφαιρική πίεση.
5.
Ο ήχος του όπλου που εκπυρσοκροτεί και το κελάηδισμα της τσίχλας
ηχούν πανομοιότυπα σε συνθήκες ακραίας ατμοσφαιρικής πίεσης.
Όταν το υγρό μέσα στο γυαλί γεμίζει με μικρά αστέρια, ξεσπά ο πόλεμος των
λέξεων.
Υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στη μαζική εξαφάνιση
και στη φυσική εξαφάνιση.
6.
Η σκληρή επιστήμη του αγώνα επιβίωσης έρχεται σε σύγκρουση
με την ενεργοποίηση του φλεγμονώδους συνδρόμου ανοσολογικής ανοσοσυγκρότησης.
Η απεραντοσύνη του διαστήματος θα επιτρέψει την απώλεια μνήμης, χωρίς να επιφέρει θανάσιμο πλήγμα στην επιβίωσή μας.
Οξειδωμένη καλωδίωση και ένα κουδούνι που χτυπά: πώς μπορούμε να ακούμε
κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει εξ αρχής;
7.
Μελαγχρωματικές κηλίδες και επιθηλιακά κύτταρα αναδιπλώνονται συστέλλοντας τις πτυχώσεις των λείων μυών• εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι που συνειδητοποιείς ότι η λέξη «αναπαράσταση» μπορούσε να διαβαστεί στις "χαραγμένες πληγές
του αριστερού καρπού".
Η Δεξαμενή (ίντρο)
Και ήρθε μια μέρα που
εμφανίστηκε η δεξαμενή –
(μέσα στη μέση ενός τεράστιου τοπίου γεμάτο μηχανές)
και άρχισε να φυτρώνει άκρα
παντού
που προσπαθούσαν να την μετακινήσουν
για να ξεριζωθούν
από το σημείο
όπου ανακαλύφθηκε –
τα υγρά μετακινούνταν με δυσκολία.
Περνούσαν έτσι
γεωλογικοί αιώνες:
άρχισε να ταξιδεύει.
101.«Ξανά»
Υπάρχουν ονόματα για τα σώματα που νομίζουν ότι μένουν άφθαρτα σε κλίματα
όπου τίποτε δεν ευδοκιμεί· επιστημονικοί όροι για τα ονόματα γραμμένα σε οθόνες
που ξεχάστηκαν ανοιχτές για να φωτίζουν το μελάνι· η σωρός πυκνώνει με τις
συνεχείς επικαλύψεις & δε συγχωρεί τίποτε· η σύγχρονη επιστήμη (μια σειρά από
νηματοειδή μικρονοήματα) δε δέχεται τίποτε έξω από τα ιδιαίτερα ξεχωριστά
πλαίσια της & έτσι ξαναδιαβάζουμε τα πάντα για να τους βρούμε ονόματα δέκα
φορές πιο ισχυρά, γραμμένα & στοιχειοθετημένα στο περίγραμμα που χαράχτηκε
στον αέρα: καρφίτσες, ρυζόχαρτο στο κάδρο, οινόπνευμα 95º : ένας κώδικας που
στολίζει τοίχους.
3.14 (Η Δεξαμενή [συνέχεια]).
και ξεκίνησαν και βρήκαν
ζευγάρια ίχνη
από χέρια πιθήκων
στο χώμα
με κατεύθυνση
προς τα βόρεια
και ξεκίνησαν
προς τα κει
όπου οι άνθρωποι
γερνούν
και οι θεοί
συναιρούνται
η δεξαμενή ένιωσε
στις
αρθρώσεις
της
τους μαγνητικούς πόλους
να μετατοπίζονται...
0(+2): παναυστραλιάνα
που μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά;
σε τεράστιες εκτάσεις με ρεύματα και γεωλογικές μετακινήσεις που σε διαπερνούν
χάρτες που καταγράφουν τις συνεχείς ανακατατάξεις και τις τομές
χάρτες που ράβονται πάνω σου σαν πληγές που πρέπει να κλείσουν – σε τεράστιες αποστάσεις και ταχύτητες.
εκεί –
σε τεράστιες εκτάσεις ανάμεσα στα σώματα που μετακινούνται και φθείρονται χωρίς τέλος:
οι χάρτες ως όνειρο, η πραγματικότητα ως ενσωμάτωση.
08Χ03.97.
με τους χάρτες
τις νύχτες
(σε άλλα σημεία από εκεί που προσγειωθήκαμε
με καλώδια τηλεφώνων
ανάμεσα στα πόδια και τους αγκώνες μας
σε άλλα σημεία από εκεί που εμφανιστήκαμε)
σιγά σιγά μαθαίνουμε κι εμείς τα ονόματα όλων των θαλασσών στο φεγγάρι
και στα βιβλία βλέπουμε εικονογραφήσεις από την καλόγρια
που έτρεχε στις κενές θάλασσες
με το πέπλο που εξαφανίζεται καθώς φτάνει στην άλλη πλευρά
αλλά εμείς είμαστε ξαπλωμένοι
ανάμεσα σε χρυσούς φαραώ & σφίγγες
κάτω από
παράθυρα που δεν υπήρξανε ποτέ
ανάμεσα στους κώδικες και τα συνθήματα
που μας χωρίζουν
όλα τα βλέπουμε διπλά
και στα τετράστιχα
και στις σκιές του μετά-μετά
όλα διαλύονται:
με την ευκαιρία της απογραφής
ένας καινούργιος χάρτης
ανάμεσα σε φαραώ κομματιασμένους
& σφίγγες χωρίς γλώσσα
18+65. η οθόνη της τηλεόρασης που αρχίζω και που τελειώνει οθόνες + κάδρα+ μέρη στο εξώτερο άκρο του Ενδότερου Θόλου αλλά αυτά παραμένουν μέχρι να σου προσφέρουν καταφύγιο και όνομα μολονότι δεν είναι σίγουροι ότι το σώμα σου είναι και το δικό τους.
05/18. (υπερκαινοφανής) ...και ο ορίζοντας αποκτά (πάλι) το μέγεθος της τελείας - ξαναφτιάχνοντας τη ζωή μας όπως ήταν πριν χρόνια αντιγράφοντας τώρα όμως τον ορίζοντα όλων εκείνων των πραγμάτων που δεν γνωρίζαμε τότε. Aπό αυτή την πλευρά ο υπερκαινοφανής αστέρας αναδιπλώνεται & γίνεται μαύρη τρύπα – από την άλλη πλευρά το αστέρι θα είναι φάρος ακόμη κι όταν θα έχει χάσει την στερεότητα της εικόνας του. Η ταχύτητα της βαρύτητας συμπυκνώνεται στην τελεία: την τελευταία στιγμή εκείνη θα ξαναγράψει την προσωπική της ιστορία υπό την επήρρεια των συμβόλων στους τοίχους της πόλης. Από μακριά από την άλλη πλευρά ίσως και να συντάξουμε μια πρόταση ολοκληρωμένη. Τώρα όμως προσπάθησε να δεις.
258. Ίσως να συνεχίσουν να υπάρχουν αφού σταματήσω κι εγώ: αλλά για την ώρα «…ερευνούμε, ερευνούμε.» Χιλιάδες χιλιάδων πολιτισμοί μετά τις επαναλαμβανόμενες εισβολές των φοβερών μηχανών τώρα αντεπιτίθενται σε δυσθεώρητα βάθη: καταστρέφουν τώρα ακόμη και τις γέφυρες– ό,τι πιστεύαμε τώρα αφορά μόνο εμάς τους δύο. «Πάντα έμοιαζες σα να περίμενες κάτι να συμβεί…» (αλλά μίλαγε σε κάποιον άλλο) Τα πράγματα τυλίγονται το ένα μέσα στο άλλο. Ένα σύνηθες φαινόμενο – ειδικά σε τέτοια βάθη. Τι μένει; Η αποτύπωση διάσπαρτων εικόνων στα κύτταρα: μπλε έλικες, πέτρες και απογυμνωμένα οστά ζώων. Και μετά πάλι μπροστά στις Πέτρες. Το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος και ο βόμβος του μονόλιθου καθώς συνθλίβεται στους χαμηλούς ουρανούς στους Αντίποδες: η αναμνηστική φωτογραφία που δεν τραβήχτηκε ποτέ καθώς στην εκδρομή το λεωφορείο έτρεχε μέσα στο χρόνο.
1907: Ένα παραμύθι με επιστημονικά ανορθόδοξους όρους.
Οι νεράιδες πάνω από μια κούνια παίζουν με τις πιθανότητες. Μετά ο χώρος αναδιπλώνεται και στο μέλλον τα αντίθετα δουλεύουν να ανάγουν την πριγκήπισσα σε μια πεντάρφανη, φτωχή μα πεντάμορφη κοπέλα: αναμενόμενο. Ο νόμος της έλξης των αντιθέτων αντικαθίσταται και ταυτόχρονα αναπαράγεται συνεχώς σε καινούργιες Οι νεράιδες πάνω από μια κούνια παίζουν με τις πιθανότητες. Μετά ο χώρος αναδιπλώνεται και στο μέλλον τα αντίθετα δουλεύουν να ανάγουν την πριγκήπισσα σε μια πεντάρφανη, φτωχή μα πεντάμορφη κοπέλα: αναμενόμενο. Ο νόμος της έλξης των Οι νεράιδες πάνω από μια κούνια παίζουν με τις πιθανότητες. Μετά ο χώρος αναδιπλώνεται και στο μέλλον τα αντίθετα δουλεύουν να ανάγουν την πριγκήπισσα σε μια πεντάρφανη, φτωχή μα πεντάμορφη κοπέλα: αναμενόμενο. Ο νόμος της έλξης των Οι νεράιδες πάνω από μια κούνια παίζουν με τις πιθανότητες. Μετά ο χώρος αναδιπλώνεται και στο μέλλον τα αντίθετα δουλεύουν να ανάγουν την πριγκήπισσα σε μια πεντάρφανη, φτωχή μα πεντάμορφη κοπέλα: αναμενόμενο. Ο νόμος της έλξης των μορφές από τα μέρη που παίρνουν μέρος στη διαδικασία. Η πριγκήπισσα πλέον πρέπει να φορά από έξω προς τα μέσα τα ρούχα της φτωχής και άμοιρης. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η κοπελα συνειδητοποιεί ότι οι ραφές των ρούχων της είναι προς τα έξω, εκείνη ακριβώς τη στιγμή σηκώνει το κεφάλι της από το πάτωμα· μαζεύει το φλιτζάνι που έσπασε ο πατέρας της και κοιτάζει έξω από το παράθυρο: φως (ταχύτητα: 186,000 μίλια/δευτερόλεπτο) και ήχος (ταχύτητα: 335 μέτρα/δευτερόλεπτο), φυσικές δυνάμεις από ένα πεδίο πιθανών αισθήσεων μετατρέπονται σε δέσμες πιθανοτήτων και γεγονότων. Επιφάνειες και νευροχημικές διαδικασίες ανασυνθέτουν το γεγονός: ο κομήτης που κατευθύνεται προς και τελικά εξαϋλώνει μια καλύβα στη μέση του πουθενά. Ποιες οι πιθανότητες; Η πτώση του κομήτη στη Σιβηρική περιοχή της Τουνγκούσκα δεν κατεγράφη ποτέ στα επίσημα έγγραφα. Μόνο ένα τεράστιο βαθούλωμα στη γη μένει. Μετά από αυτό, η πεντάρφανη, φτωχή και άμοιρη δεν υπήρξε ποτέ. Η ιστορία της ένα ράγισμα σε ένα γεγονός που κανείς δεν είδε ποτέ.
010100.
Αυτό που μας έχει διαπεράσει: το σώμα καθώς μπλέκεται με τις εικόνες – μετά ξεφουσκώνει για να δείξει τους πόρους που το συνθέτουν· τη στιγμή που ο καθρέφτης & η μνήμη διπλώνονται μόνο και μόνο για να μπορέσεις να δεις. Έχω βρει την έξοδο μας από εδώ μέσα; Ο λαβύρινθος που έστησα γύρω από σένα και γύρω από εκείνο το δωμάτιο στα 13,000 πόδια για να αλλάξω — τελικά έγιναν τα πράγματα όπως τα ήθελα αλλά όχι μέχρι τέλους: «μένει να περάσω αυτά τα σύνορα με οποιονδήποτε τρόπο» ― το σήμα πλέον εντοπίζεται παντού πλέον: σαν το ταχυδακτυλουργό που σε έπεισε ότι εμφάνισε το περιστέρι από το πουθενά.
061904.
Πρώτα εμφανίζονται ονόματα και κατηγορίες και μετά κι άλλα πράγματα που γίνονται ορατά μετά από καιρό: οι στιγμές που δεν έχουν όνομα τώρα αλλά θα γίνουν διακριτές σε μερικά χρόνια. Tο τηλέφωνο ως διαμεσολαβητής της ιστορίας∙ ανάμεσα στις οπτικές ίνες οι πληροφορίες ενεργοποιούν πρωτόκολλα και μεταστοιχειώνουν τις δομές που κρατάνε το ακουστικό και τώρα είναι το μέλλον και τα πράγματα ονοματίζονται με δική τους πρωτοβουλία: να ένας βασιλίσκος και να μια Μέδουσα∙ μετά κι άλλα πλάσματα απέκτησαν σάρκα. Oταν ρώτησαν «τι είμαι;» και «τι συμβαίνει;», ήταν φυσικά πολύ αργά να πάρουν οποιαδήποτε απάντηση. Και έτσι αποφάσισαν να αποκτήσουν ονόματα και να απλώσουν ρίζες – αλλά ήταν πλέον αργά
– μετά ακούστηκαν μαγνητοταινίες να εκφωνούν τα ονόματα άλλων και όλων των άλλων ξανά και ξανά
04040404040404040404
Αυτοανοσοφυσική. Ουσ. 1. (2009-2012) η μελέτη των φυσικών και άλλων συγκείμενων φαινομένων 2. (2012- ) η φυσική πρακτική που δεν μπορεί παρά να αναιρεί και να καταστρέφει τον εαυτό της συνεχώς.
Τεράστια κουτιά: (βενζοδιαζεπήνες και μετά) πλέει ανάμεσα σε κύματα με διαφορετικά κέντρα προέλευσης βρήκε τον εαυτό του να αιωρείται μισός μέσα μισός έξω πίσω από τα βλέφαρά του βουτά στη θάλασσα καθώς αυτή ενώνεται με τα ποτάμια από τόσες πολλές πλευρές κατεδαφίζεται με χάρη και ύστερα γίνεται τόσο επίπεδη που είναι πλέον ξαπλωμένος πάνω της και δεν βρέχεται δεν βρέχεται είναι απλά γαλάζιο σελοφάν που εκβάλλεται στην κόψη του κόσμου το μοτίβο επαναλαμβάνεται: κύματα από όλες τις πλευρές απλώνονται και μετατρέπονται σε φιλόξενα επίπεδα μισός μέσα μισός έξω σε τεράστια κουτιά δεν βρέχεται απλά εκβάλλεται το πλαστικό καθώς τυλίγεται σχεδόν επάνω του και σχηματίζει το θάλαμο το σώμα-γύρω-από-το-σώμα δεν αισθάνεται τώρα τίποτε έξω από το σώμα² οι Μεσάζοντες αναγιγνώσκουν τα πάντα· πάλλονται όλα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ο εσωτερικός διαχωρισμός του κόσμου πλέον εξαπλώνεται οι ψεύτικοι διαχρισμοί ανάμεσά μας είναι πλέο μόνο αυτό: ψεύτικοι. Τίποτα δεν μένει θαμμένο, τα πράγματα πάλλονται και ύστερα όλα παρουσιάζονται μα εσύ το ήξερες πάντα αυτό. Το κουτί που εμπεριέχει όλα τα κουτιά: μακροφάγοι και λεμφοκύτταρα σε αγαστή συνεργασία.
Απλά περίμενε να το μάθει και εκείνος.
Το Μεγάλο Κουτί στο Ακόμη Μεγαλύτερο Τοπίο— τα πράγματα που θυμάται κανείς δε συνέβησαν ποτέ και οι Μεσάζοντες μέσα στο Κουτί και έξω από τα Δωμάτια όχι όχι όχι έτσι 10 και 20 χρόνια στο μέλλον έτσι έτσι έστι η σκηνή: οι περιβάλλουσες περιοχές στους χάρτες είναι μαύρες το λευκό αρχικά φαίνεται και μετά χάνεται στις περιοχές που (δεν) ξέρει. Τώρα; Η πρόσληψη του κόσμου εντείνεται ξαφνικά και ακούει τα πάντα και όταν δεν είναι τυφλός βλέπει τα πάντα.
Μόνο τώρα βλέπει το κουτί που εμπεριέχει όλα τα άλλα κουτιά: νέες περιοχές. «Ό,τι έπρεπε να συμβεί στο μέλλον σύμφωνα με την «κοινή λογική» συμβαίνει τώρα: η φθορά συμβαίνει με εναλλασσόμενες ταχύτητες και κανείς δεν μπορεί να αναγνωρίσει τίποτε: τα ονόματα αλλάζουν, το μέλλον αλλάζει για να συμβεί εκεί όπου πάντα θα συνέβαινε.
η αποτυχία της μνημοτεχνικής μεθόδου γίνεται ακόμη πιο εμφανής όταν περπατάς στο σκοτάδι: αριστερά μετά δεξιά στάσου λάθος βήμα πάλι δεξιά προσοχή στην υγρή επιφάνεια και μετά πάλι αριστερά η φλοίδα από τη στεριά στεγνή αυτή τη φορά τα νερά έχουν μάλλον υποχωρήσει δεν θυμόμουν ακριβώς αλλά το σκοτάδι είναι εκεί που θα φτιάξουμε τους κώδικες (μια ένταση ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό) τώρα αριστερά μετά δεξιά η φλoίδα από τη στεριά στο τέλος του κόσμου λαμπυρίζει το πέπλο αφαιρείται η γη πάλλεται ανάμεσα στα ωστικά κύματα αλλιώς το θυμόμουν αλλά τώρα ξαναμαθαίνω αν και μετά θα ξεχάσω πάλι, τότε λάθος νήμα σωστό κύμα.
131.004 Ό,τι θα περίμενε κανείς να συμβεί στο μέλλον συμβαίνει τώρα- οι εναλλασσόμενες ταχύτητες της φθοράς συμβάλλουν στις αναπτυσσόμενες ταχύτητες της αμνησίας. Τα ονόματα αλλάζουν, οι συνήθειες παραμένουν, το μέλλον μετατοπίζεται για να εμφανιστεί όπου πρέπει αυτό που έπρεπε, κλωστές & νήματα.
Eigenstate. γύρωγυρωγυρωγυρωστηναρχήπολύαργάανεπαίσθητακαθώςπερνάτοσώμααποσύνορακαιγραμμέςκαιχώρεςπουποτέδενείχευπολογίσειναδιασχίσειαργότεραόμωςκαθώςτοσώμαεπιταχύνεταιαυτόγίνεταιμετετοιεςταχύτητεςώστεότανοιδιαδικασίεςσύντηξηςκαιανασύνθεσηςγίνουναυτόματες[τo][σώμα]διαλύεταισεμιασπείρααπουπερδιαφανείςεπιφάνειεςοιοποίεςγίνονταιαπότρισδιάστατεςδισδιάστατεςκαιστοτέλοςμοιάζουνμεχαρτογράφημαμιαυφήτηςπραγματικότητας
aglimpseof.net 