ΑΠΟ «ΜΙΑ ΑΡΧΗ ΚΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ» ΜΕΧΡΙ ΤΟ «ΚΕΝΟ»
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011-ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΠΗΓΗ: Το κείμενο «Η Αν έρχεται πολλές φορές: Διαλογισμός σε αφήγηση» της Τιρίσα Κάρμοντι.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

• Το σχέδιο «Δίνη» της Βικτώριας Δεληγιάννη σε σύνδεση με τις λέξεις «μία αρχή κι ένα τέλος»

• Η φωτογραφία «Και μετά δεν έμεινε κανείς» της Δήμητρας Ιωάννου σε σύνδεση με τη λέξη «φάει»

• Το ποίημα «Στην κουζίνα μου» του Αντώνη Κατσούρη σε σύνδεση με τη λέξη «κουζίνα»

• Το φωτογραφικό δίπτυχο από τη σειρά «Irriducibile» της ma_kapoka@yahoo.it σε σύνδεση με τη λέξη «κενό»

∞

Παρακαλώ καθίστε άνετα και χαλαρώστε. Η Άννα έρχεται. Μπορείτε να τη δείτε; Μπορείτε να έρθετε μαζί της; Αυτός είναι ένας κατευθυνόμενος διαλογισμός. Παρακαλώ, συγκεντρωθείτε στο κείμενο. Το Τεύχος 10 σας προσκαλεί να διαλογιστείτε ακολουθώντας τις αφηγηματικές οδηγίες της Τιρίσα Κάρμοντι.

Το κείμενο «Η Άννα έρχεται πολλές φορές: διαλογισμός σε αφήγηση» διαβάστηκε μαζί με άλλα την Κυριακή 22 Απριλίου 2011 στα πλαίσια ενός Μαραθόνιου Πειραματικού Διαλογισμού, «μια ολοήμερη περιπέτεια στον ενδοσκοπικό χώρο του πειραματικού κατευθυνόμενου διαλογισμού που διοργάνωσε η Los Angeles Meditation Ghostwriters Guild». Οι επισκέπτες μπορούσαν να φέρουν μαζί τους ένα στρώμα της γιόγκα ή ένα μαξιλάρι για να καθίσουν ή να ξαπλώσουν πάνω του. Eδώ βρίσκεται ο σύνδεσμος για την ηχογράφηση.

Η Τιρίσα Κάρμοντι είναι συγγραφέας του «Requiem» (Les Figues, 2005), μια μικρο-συλλογή διηγημάτων «με τη δομή μιας σειράς αφηγήσεων για φωνές», και του «Eye Hole Adore» (PS Books, 2008). Η Κάρμοντι διευθύνει μαζί με την Βανέσα Πλέις τις εκδόσεις Les Figues Press, οι οποίες δημοσιεύουν καινοτόμα, πειραματικά και πρωτοποριακά έργα, ενώ συνεπιμελείται τη σειρά αναγνώσεων Mommy Mommy! στο Λος Άντζελες.

∞

ΤΙΡΙΣΑ ΚΑΡΜΟΝΤΙ

Η ΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ: ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΦΗΓΗΣΗ

Μετάφραση: Δήμητρα Ιωάννου

Ρύθμιση για μία φωνή: αυτό το κείμενο θα πρέπει να διαβαστεί αργά, με σταθερή διατύπωση σε μία ομάδα ανθρώπων που κάθονται άνετα με την πλάτη τους ίσια και τα μάτια κλειστά.  /  Τα χέρια τους θα πρέπει ν’ ακουμπούν στα πόδια ή τα γόνατά τους, με τις παλάμες προς τα πάνω.  /  Ίσως προτιμήσουν ν’ αγγίζουν με τις άκρες του δείκτη τις άκρες του αντίχειρα, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο.  /  Φανταστείτε εσάς σαν τους δείκτες σας και το κείμενο σαν τους αντίχειρές σας.  /  Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δύο εαυτοί και δύο κείμενα.  /  Ορισμένοι από σας αγγίζουν απευθείας το κείμενο· όλοι συνδέεστε με το κείμενο με τη σάρκα ανάμεσα στους δείκτες σας και τους αντίχειρες σας.  /  Ανάμεσα στους δύο αντίχειρές σας, στα δύο κείμενα, κάθεται αναπνέοντας ο θώρακάς σας, ο οποίος συγκρατεί την καρδιά σας που χτυπάει, μια καρδιά που χτυπάει ενώ τη στηρίζουν δύο πνεύμονες, αριστερά και δεξιά.  /  Τώρα εισπνεύστε βαθιά.  /  Και αφήστε την αναπνοή να βγει.  /  Αναπνεύστε και πάλι βαθιά.  /  Και χαλαρώστε στην εκπνοή σας.  /  Συνεχίστε να εισπνέετε και να εκπνέετε, δεξιά και αριστερά, παρατηρείστε την αναπνοή σας, δεξής πνεύμονας, τώρα αριστερός. 

1.
Ο ερχομός της Αν

Η Αν έρχεται.  Κατευθύνεται, ένα πόδι μετά ένα άλλο, στην κουζίνα, ένα δωμάτιο στο οποίο μπαίνει κάθε ημέρα, πολλαπλές φορές κάθε ημέρα τεντώνει το δεξί χέρι της και σπρώχνει τον διακόπτη προς τα πάνω.  Το κάνει αυτό χωρίς να σκέφτεται, χωρίς να αισθάνεται το απαλό πλαστικό στα δάχτυλά της, το ανεπαίσθητο μυικό τέντωμα στο δεξί χέρι της.  Το φως ανάβει και η Αν έρχεται στην κουζίνα γιατί η Αν μπορεί να πάει σ’ αυτή την κουζίνα και να την χρησιμοποιήσει. Η κουζίνα της Ανς μοιάζει με τη δική σας.  Η Αν στέκεται μπροστά από το ψυγείο, το οποίο μοιάζει με το ψυγείο σας, το ίδιο χρώμα και στιλ, η ίδια κατασκευή στην πόρτα, το ίδιο χερούλι ή χερούλια με πανομοιότυπη καμπύλη.  Μπορείτε να το δείτε;  Η Αν κοιτάζει το ψυγείο και βλέπει το ψυγείο σας ακριβώς όπως το βλέπετε. Παλιό ή καινούργιο, ένα σημάδι του εφήμερου, ή απαραίτητο, κάτι που θεωρείται δεδομένο όπως είναι τα πράγματα σήμερα, διαφορετικά από το πώς ήταν όταν ήσασταν νέοι. Τι βάζετε έξω από το ψυγείο σας: έναν μαγνήτη, ένα κομμάτι χαρτί με μια σημείωση, ένα παιδικό σχέδιο, μια φωτογραφία, τίποτα απολύτως. Η Αν κοιτάζει το ψυγείο και βλέπει τι υπάρχει εκεί.  Όταν ανοίγει την πόρτα κοιτάζει, πραγματικά κοιτάζει, και αντικρύζει τα πράγματα που αγοράζετε πάντα ή ποτέ δεν πετάτε, τα αναψυκτικά, τα δοχεία, τα μπαχαρικά/καρυκεύματα που είναι τακτοποιημένα στα ράφια της πόρτας του ψυγείου, εκεί όπου πάντα βάζετε αυτό το ένα πράγμα. Και η Αν, εκεί βάζει τα δικά της. Από κάτω τους βρίσκονται τα ψίχουλα ή μια επιφάνεια καθαρή.

2.
Ο ερχομός της Αν

Η Αν έρχεται κάθε ημέρα. Η Αν πεινάει. Αυτό το αίσθημα της πείνας άργησε να έρθει, αλλά δεν την ξάφνιασε γιατί είναι ένα αίσθημα που το γνωρίζει καλά, αρκετές φορές κάθε ημέρα η Αν αισθάνεται ένα κενό χαμηλά στο στομάχι της.  Η Αν συχνά ξεχνάει την κοιλιά της. Δεν φοράει πολύ στενά ή μη άνετα παντελόνια, όχι πια, οπότε όπως περνάνε οι ώρες δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει στην Αν την κοιλιά της. Η Αν δεν ξεκουμπώνει πια ένα πολύ στενό παντελόνι, δεν ξύνει πια, από τη φαγούρα και τα τσιμπήματα, το αποτύπωμα που αφήνει το ύφασμα όταν δένεται σφιχτά στο δέρμα. Τώρα, η Αν σκέφτεται την κοιλιά της μόνο όταν πεινάει, δεν σκέφτεται πια το δέρμα που καλύπτει την κοιλιά της και δεν σκέφτεται ποτέ τι βρίσκεται ανάμεσα στο δέρμα της και την κοιλιά της.  Αποκαλεί τα πάντα κοιλιά της, όλα κάτω από τα πλευρά της και λίγο πιο πάνω από την ήβη της  -τα μικρά και τα μεγάλα εντόσθιά της, χοληδόχος κύστη, πάνγκρεας, μείζον και έλλασον επίπλουν, τους κοιλιακούς μύς της, τα τρία ξεχωριστά στρώματα του δέρματός της- όλα αυτά τ’ αποκαλεί στομάχι της εκτός από την περίοδο της εμμηνόρροιας οπότε έχει και μήτρα.  Μερικές φορές όταν έχει μήτρα όλα τα κύτταρά της γίνονται το στομάχι της και χρειάζεται να τρώει πρωτεϊνη -κόκκινο κρέας ή ξηρούς καρπούς- ώστε τα δάχτυλα των ποδιών της να είναι εντάξει.  Η Αν δεν νοιώθει εκείνο το είδος της πείνας τώρα.  Τώρα η Αν αισθάνεται εκείνο το βαθύ, χαμηλό κενό που κάνει τα δάχτυλα και το στήθος της να τρεμουλιάζουν.  Το κενό χρειάζεται κάτι. Είναι πείνα χωρίς λαχτάρα.  Η πείνα στραγγίζει το αίμα από το κεφάλι της.  Όλοι και όλα μπαίνουν στον δρόμο της Αν και η Αν ζαλίζεται.  Έχει έρθει σ’ έναν χώρο ζαλάδας γιατί δεν έχει φάει εδώ και αρκετές ώρες.  Την τελευταία φορά που έφαγε, έφαγε ό,τι φάγατε τελευταία, τόσο πολύ ή τόσο λίγο, είχε την ίδια γεύση αλλά το έφαγε πιο αργά.  Έφαγε το δικό της πολλές ώρες πριν φάτε το δικό σας.  Τι έφαγε η Αν;  Η Αν μόλις που υπάρχει.
Πρέπει να την ταΐσετε.

3.
Ο ερχομός της Αν

Η Αν έρχεται κάθε ημέρα.  Έρχεται στον διάδρομο, στο μπάνιο, στη ντουσιέρα.  Έρχεται από το κρεβάτι και πάλι πίσω.  Στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη και κοιτάζει τα μαλλιά της, το δέρμα της, το δέρμα κάτω από τα μάτια της,  τις ατέλειές του.  Περπατάει από την κουζίνα στην κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα.  Κοιτάζει τον πάγκο, τα νύχια της, ένα σημείο στο πάτωμα.  Μερικές φορές, προσέχει αυτό που τώρα προσέχει και επανέρχεται.  Μερικές φορές σταματάει και καθυστερεί και λέει: τι είναι αυτό.

4.
Ο ερχομός της Αν

Εδώ, η ιστορία τελειώνει.

5.
Ο ερχομός της Αν

Η Αν θέλει να υπάρξει τόσο όσο εσείς. Αλήθεια είναι αυτό; Θα ήθελε να πει ότι είναι. Δεν υπάρχει αρχή σ’ ένα τέλος αλλά υπάρχει μία αρχή κι ένα τέλος στην αρχή και μία αρχή ξανά και ξανά.  Μα ναι φυσικά. Θα ήθελα απλά να πω: