ΑΠΟ ΤΟ «ΨΕΥΤΙΚΟ» ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΝΑ «ΑΦΗΣΕΙΣ»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

KEIMENΟ-ΠΗΓΗ: Σενάριο της ταινίας του Toshio Matsumoto «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων».

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

• Το σενάριο «Στο ναό με τις λυπητερές ιστορίες» της Δήμητρας Ιωάννου σε σύνδεση με την λέξη «ψεύτικο»

• Το φωτογραφικό δίπτυχο «Είναι τριαντάφυλλο ή είναι καθρέφτης» της Κατερίνας Κωστή σε σύνδεση με την λέξη «οφθαλμαπάτη»

• Η φωτογραφία «Οταν ο έρωτας (σου) ήταν πράσινος» του Αντώνη Κατσούρη σε σύνδεση με την λέξη «κήπου»

• Το κολλάζ «Queen» του Βασίλη Σαλπιστή σε σύνδεση με την λέξη «κουίν»

• Το σχέδιο «Όμορφη Eddie» της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου σε σύνδεση με την λέξη «όμορφο»

• Το εικαστικό έργο «Eddie» της Άνγκελα Μίβις σε σύνδεση με την λέξη «Eντι»

• Το εικαστικό έργο «Αφήνοντας» της Άνγκελα Μίβις σε σύνδεση με την λέξη «αφήνοντας»

∞

Το aglimpseof 02 αρχίζει με το σενάριο της ταινίας «H πένθιμη παρέλαση των ρόδων» του Toshio Matsumoto (Τόκιο, 1969), ένα «μωσαϊκό» από διαλόγους, αναμνήσεις, συνεντεύξεις, σκέψεις, σχόλια, στίχους και αποσπάσματα, το οποίο φτιάχτηκε συνειρμικά για να δημιουργήσει μια ψυχεδελικά ασαφή αφήγηση. «Η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται από το νήμα του γραμμικού χρόνου», τονίζει ο ίδιος ο Ματσουμότο στον σχολιασμό του για την ταινία που περιλαμβάνεται στην έκδοσή της σε DVD από την Eureka!/Masters of Cinema (http://www.eurekavideo.co.uk/moc/).

«Το θέμα των δυσδιάκριτων περιγραμμάτων γίνεται κεντρικό μοτίβο της ταινίας -το γεγονός ότι οι διαχωριστικές γραμμές δεν καθορίζονται, και τα πράγματα διατυπώνονται με ασάφεια. Με άλλα λόγια, τα πράγματα διακρίνονται από τις οριακές τους γραμμές, κι αυτό το σύστημα του διαχωρισμού των πραγμάτων μέσα στον κόσμο δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα μέτρα και τα κριτήρια που επιβάλλονται στον κόσμο δεν είναι τόσο ακριβή, θολώνει ο τρόπος με τον οποίο τον αντιλαμβανόμαστε. Έτσι αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα, αρσενικό και θηλυκό, μυθοπλασία και πραγματικότητα, όλοι αυτοί οι ορισμοί, μπερδεύονται. Φαντάζομαι πως αντιλαμβάνεστε ότι το ζήτημα εδώ είναι ότι στην εποχή που ζούσαμε ο κόσμος τον οποίο είχαμε προσαρμόσει στις ιδέες μας, δεν έμοιαζε πια τόσο σταθερός και μονοδιάστατος. Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε αυτή την ασάφεια, αυτή την σύγχυση ένα είδος ρίξης με τον κόσμο.»

ΥΓ. Οι αστερίσκοι χρησιμεύουν για να ξεχωρίσουν οι σκηνές ―μικρά αποσπάσματα χωρίς χρονολογική σειρά τα οποία μπορούν να διαβαστούν και αποσπασματικά αν βρίσκετε το κείμενο πολύ μεγάλο (που είναι).

∞

Η Πένθιμη Παρέλαση Των Ρόδων του Toshio Matsumoto

Είμαι η πληγή και το μαχαίρι, το θύμα και ο φονιάς του είμαι συγχρόνως.¹

– Ωραία μέρα σήμερα.
– Έχει πολύ φως.
– Εντάξει έτσι;
– Ναι. Δεν μ’ αρέσει ήλιος.
– Είσαι σαν κουκουβάγια.
– Ω, όχι. Μου το πετάς;
– Σ’ αρέσουν οι μύες μου;
– Μπορείς να σηκώσεις την καρέκλα;
– Φυσικά.
– Μπορείς να μου κλείσεις το φερμουάρ;
– Πώς είμαι;
– Όμορφη, Έντι.
– Προτιμάς τα μαλλιά μου κάτω ή πιασμένα;
– Όπως να’ ναι.
– Δεν θέλω να σ’ αφήσω.
– Μην παρατήσεις το μπαρ.
– Πρέπει.
– Δώσε μου χρόνο. Θ’ αναγκάσω τη Λίντα ν’ αφήσει το μπαρ. Και μετά θα είσαι εσύ η ιδιοκτήτρια.
– Θα θέλει να εκδικηθεί με τα ναρκωτικά.
– Ανάθεμά τη Λίντα!

*

– Θέλεις ένα τσιγάρο;
– Αυτή ήταν η Λίντα.
– Όχι.
– Ήταν.
– Μην κοιτάς πίσω.
– Μας παρακολουθούσε;
– Ανοησίες!
– Αλλά ήταν η Λίντα.
– Τι θα κάνει;
– Τίποτα.
– Φοβάμαι.
– Ανάθεμά τη Λίντα! Αν κάνει κάτι περίεργο…
– Μην πεις τίποτ’ άλλο.

*

– Το χέρι σου. Όλοι τα χέρια σας, παρακαλώ!
– Τι είναι;
– Άνοιξε το χέρι σου.
– Τι είναι αυτό;

*

– Είσαι ίδιος κορίτσι. Από πότε είσαι  κουίν;
– Εδώ και τέσσερα χρόνια.
– Γιατί αποφάσισες να γίνεις κουίν;
– Ήθελα να γίνω κορίτσι. Μ’ αρέσει.
– Σ’ αρέσουν τα κορίτσια;
– Όχι, μ’ αρέσει να συμπεριφέρομαι σαν κορίτσι.
– Αυτό σε ικανοποιεί;
– Είμαι πολύ χαρούμενη τώρα.
– Θα ξαναγίνεις «άντρας»;
– Δεν νομίζω.
– Θα γίνεις τρανσέξουαλ;
– Όχι, δεν θα φθάσω τόσο μακριά.

*

– Πόσο καιρό είσαι γκέι;
– Από τον περασμένο Δεκέμβρη.
– Πώς κι έτσι;
– Μ’ αρέσει.
– Τι σ’ αρέσει;
– Να είμαι γκέι.
– Γκέι; Εννοείς ότι σ’ αρέσουν οι άντρες;
– Όχι ακριβώς. Δεν μπορώ να πω. Μ’ αρέσουν οι γκέι, αυτό είναι όλο.
– Να είσαι κουίν;
– Ναι.
– Πώς κι έτσι;
– Έτσι γεννήθηκα.
– Γεννήθηκες;

*

– Γειά σας! Καιρό έχουμε να σας δούμε.
– Τι ωραίο μέρος!
– Ήμουν τόσο κουρασμένη.
– Πολύ σεξ!
– Ξέρεις τι είναι αυτό;
– Τι είναι;
– Λες και δεν ξέρεις.
– Ω, όχι! Με φέρνεις σε δύσκολη θέση.
– Κοιτάξτε!

*

– Τα πράγματα έχουν αλλάξει.
– Σ’ αυτή την περιοχή, ναι. Έχεις απόλυτο δίκιο.
– Ήταν τόσο καλά στην Ακασάκα.
– Οι παλιές καλές μέρες!
– Αυτή είναι η Κυρία.
– Όμορφη! Υπέροχη!
– Σας ζητάνε στο τηλέφωνο.
– Με συγχωρείτε.
– Ναι; κύριε Ίιντα; Πού είστε; Στον Κήπο; Ελάτε από ‘δώ. Θα περιμένω. Θα σας δω αργότερα.

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιά είναι η ωραιότερη απ’ όλες;

– Άργησες.
– Συγγνώμη.
– Χαιρόμαστε που τα κατάφερες. Έχει ένα θράσος…
– Με την ευκαιρία, μήπως το έφερες;

*

– Πού πάμε, Τόνι;
– Έι, τι γίνεται; Έι, πού πάτε;

*

– Ακίνητη! Όχι. Εντάξει, cut!
– Θα το κάνω.
– Με το μαλακό.
– Παλιοτηλεόραση! Άστην σε μένα. Προχώρα. Αργά. Εντάξει;
– Όχι.
– Δεν μπορώ να την φτιάξω καλύτερα.
– Δεν είναι καλή.
– Ανάθεμά την!
– Ωραία! Είναι εντάξει.
– Έχω ταλέντο!
– Σχεδόν καθόλου!
– Μην κουνιέσαι!
– Ναι, αυτό είναι.
– Cut! Τέλος.
– Έμειναν 6 μέτρα.
– Θέλεις ένα τσιγάρο;
– Κράτα το.
– Θέλω να καπνίσω μαριχουάνα.
– Η Έντι δεν είναι εδώ.
– Κάψε φλούδα μπανάνας.
– Δεν πιάνει.
– Έχω δύο χάπια.
– Δώστα μου!
– Μόνο δύο.
– Το κολλύριο για τα μάτια βοηθάει.
– Πιες το!

*

– Παράξενοι είναι.
– Ωραίος!

*

Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων.

*

– Δεν ντρέπεται καθόλου, αυτό το κορίτσι. Με τρελλαίνει.
– Μην ανησυχείς. Οι νέοι σήμερα σκέπτονται διαφορετικά.
– Απλά τους ενθαρρύνεις.
– Μην κριτικάρεις, αλλιώς κανείς δεν θα δουλεύει μαζί σου.
– Αλλά η Έντι έχει άσχημους τρόπους. Το μόνο που ξέρει είναι να φλερτάρει.
– Οι καιροί έχουν αλλάξει.
– Όμως οι κουίν θα έπρεπε να είναι και περήφανες. Πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας. Ουτς!
– Τι έπαθες;
– Έκοψα το πόδι μου. Μάτωσε. Κοίτα. Ουτς!
– Είναι σαν τσίμπημα κουνουπιού. Είσαι εντάξει τώρα. Μην γίνεσαι υστερική.
– Συγγνώμη. Ήμουν αγχωμένη.
– Για ποιό πράγμα;
– Μήπως μ’ αφήσεις.
– Γίνεσαι ανόητη.
– Δεν θα μ’ αφήσεις;
– Ποτέ.
– Ποιά σ’ αρέσει περισσότερο, η Έντι ή εγώ;
– Εσύ, βέβαια.

*

– Πάμε να διασκεδάσουμε.
– Έλα.
– Τι έπαθες;
– Τίποτα.
– Είσαι μόνη;
– Ναι, αλλά είμαι εντάξει τώρα.
– Τι λες για ένα ποτό;
– Έλα να μου κάνεις παρέα.

*

«Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μάσκα την οποία σμιλεύει για καιρό. Άλλοι φοράνε την ίδια μάσκα όλη τους τη ζωή, άλλοι χρησιμοποιούν μια ποικιλία από μάσκες. Άλλες μάσκες τονίζουν τα χαρακτηριστικά, άλλες απέχουν πολύ από το πρωτότυπο. Άλλες είναι κακοφτιαγμένες και διακρίνονται εύκολα, άλλες είναι τόσο επιδέξια φτιαγμένες που σχεδόν δεν διακρίνονται. Οι άνθρωποι πάντα φοράνε μάσκες όταν αντικρύζουν ο ένας τον άλλο. Βλέπουν μόνο μάσκες. Ακόμα κι όταν βγάζουν τις μάσκες, τα πρόσωπά τους σπάνια αποκαλύπτονται. Γιατί μπορεί να υπάρχουν δεύτερες μάσκες. Ακόμα και τρίτες μάσκες κρυμμένες κάτω από τις πρώτες. Άρα οι άνθρωποι συχνά ταυτίζουν τις μάσκες σας μ’ εσάς τους ίδιους. Κι εσείς ταυτίζετε τις δικές τους μ’ εκείνους. Το αντικείμενο της αγάπης ή του μίσους μπορεί να είναι οι μάσκες. Τα πρόσωπα υποφέρουν από μοναξιά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να της ξεφύγουν και φτιάχνουν νέες μάσκες.»

*

– Έι, ταξί, ταξί!
– Πού πάμε;

*

– Κοίτα, Γκέβαρα. Το θέλεις αυτό;
– Πέρνα το στη μπομπίνα.
– Εντάξει.

*

Τι ύπουλη, μυστηριώδης μηχανορραφία.

*

– Cut! Ω, περίμενε. Εντάξει. Εντάξει!
– Δεν χρειάζεσαι το μικρόφωνο.
– Μετά, μια συνέντευξη με τη Ράμπιτ.
– Συνέντευξη; Μας έμειναν μόνο 20 λεπτά. Μόνο 20 λεπτά.
– Ας κάνουμε τη συνέντευξη με τη Ράμπιτ.

*

– Σ’ αρέσει η ερωτική σκηνή;
– Ναι.
– Ένας άντρας κάνει σεξ μ’ έναν άντρα. Ποια είναι η γνώμη σου σαν κουίν; Δεν αισθάνεσαι ενοχές;
– Μπορείς να κάνεις σεξ με άντρα ή γυναίκα. Αν είσαι ερωτευμένος δεν υπάρχει διαφορά.
– Οι κουίν δεν βλέπουν τις γυναίκες σαν αντικείμενα του σεξ;
– Υπάρχουν διάφοροι τύποι. Δεν μπορώ να πω ναι ή όχι.
– Ενδιαφέρεστε πιο πολύ για άντρες ή για γυναίκες;
– Εγώ προσωπικά;
– Εννοώ γενικά.
– Γενικά ναι. Λένε στον εαυτό τους ότι είναι γυναίκες.
– Εσύ;
– Εγώ; Μπορείς να μαντέψεις.

*

Σε παρακαλώ μην κάνεις/τσιγάρο στο κρεβάτι./Αν μ’ αγαπάς πραγματικά/σβύσε σε παρακαλώ το φως./Ας κλείσουμε τα μάτια μας/κι ας δούμε όνειρα γλυκά./Οι αναστεναγμοί σου μου λένε πολύ περισσότερα/από τις λέξεις./Αυτή τη νύχτα θα είμαστε μαζί /για άλλη μία φορά./Σε παρακαλώ μην κάνεις/τσιγάρο στο κρεβάτι, μπορείς;

– Ξέρεις το «ΙΟΜΑ»; Ιαπωνικό Ομοφυλοφυλικό Μπαρ για Άντρες;
– Πού είναι;
– Στην συνοικία Μινάμι. Κάνουν πάρτι κάθε εβδομάδα. Τα μέλη φέρνουν ωραία αγόρια.
– Έχω διαβάσει γι’ αυτό στην εφημερίδα.
– Όχι, είναι στην Ακασάκα.
– Αλήθεια;
– Εννοείς το κρυφό κλαμπ για ομοφυλόφυλους;
– Υπάρχουν πολλά.
– Υπάρχουν και πολλοί μιμητές.
– Μιμητές;
– Παριστάνουν τους γκέι.
– Κερδίζουν περισσότερα έτσι.
– Μην μας βλέπετε έτσι. Είμαστε το αληθινό πράγμα!
– Ήρθαν αστυνομικοί.
– Αστυνομικοί;
– Έντι… Τον γνωρίζεις;
– Ποιόν;
– Το όνομά του ήταν Γιαγκάουα.
– Αγνοείται.
– Δεν τον έχω δει ποτέ.

*

– Σήμερα κλείνουν 12 χρόνια. Δεν θυμάσαι.
– Ξέχνα τον πατέρα. Έχεις εμένα.

*

– Είναι πολύ νόστιμο.
– Ωραίο!
– Όμορφο είναι.
– Είναι ακριβό.
– Θα μπορούσε να μου το κάνει δώρο κάποιος.
– Ένας τακτικός πελάτης;
– Ναι.
– Παλιά νέα.
– Δεν το ήξερα.
– Εμένα με συγχωρείτε.
– Κι εμένα.

Επιτροπή για τη λογοκρισία των ταινιών/15877

*

– Τι καλό έχει; Μια τεμπέλα είναι.
– Έλα, έλα.
– Τίποτα δεν είναι καλό.
– Πρόσεχε. Καταλαβαίνω. Ξάπλωσε.
– Να μου υποσχεθείς ότι θ’ απολύσεις την Έντι, αλλιώς δεν το κουνάω.
– Είσαι ανυπόφορη. Η Έντι είναι το νούμερο ένα κορίτσι στο Μπαρ Ζενέ. Οι πελάτες έρχονται για να τη δουν. Να το θυμάσαι αυτό.
– Είσαι ερωτευμένος μαζί της. Παραδέξου το.
– Σταμάτα να λες ανοησίες. Συνέχεια παραπονιέσαι.
– Προδότη! Είσαι άντρας;
– «Είσαι άντρας;» Αυτή είναι μια ερώτηση που θα έπρεπε να σου κάνω εγώ. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Αν είναι να παραιτηθεί κάποιος, αυτός θα είναι εσύ όχι εκείνη.
– Καταλαβαίνω. Προσπάθησε να μ’ απολύσεις αν μπορείς. Θα ξεσκεπάσω τη μυστική σου επιχείρηση.

Άρα, δεν αγαπάς τους ανθρώπους;

– Μη μ’ αφήσεις!

– Δεν αστειεύομαι!

Όχι, τους μισώ.

*

– Ανάθεμά τη Λίντα! Αν κάνει κάτι περίεργο…
– Μην πεις τίποτ’ άλλο. Σταμάτα! Σταμάτα, σε παρακαλώ.
– Τι συμβαίνει;
– Νιώθω άρρωστη. Θέλω να κατέβω.
– Μην είσαι νευρική, Έντι. Θα σε πάω σπίτι.
– Χρειάζομαι καθαρό αέρα.
– Είσαι εντάξει; Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.
– Παράξενοι είναι.

*

– Λοιπόν, πώς σας φαίνεται;
– Δεν ξέρω.
– Τ’ αυτιά μου βουίζουν.
– Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο.
– Αποσύνδεσε τα ηχεία.
– Είναι πολύ «underground», δεν είναι;
– Κάπως…
– Ξαφνιάστηκες;
– Ναι.
– «Όλοι οι ορισμοί για τον κινηματογράφο έχουν σβύσει. Τώρα, όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές», Μένας Τζόκας.
– Τζόνας Μέκας.
– Φυσικά.
– Όμως κάτι θα πρέπει να νιώθετε με το σώμα σας.
– Είναι μεθυστικό.
– Αλήθεια; Προτιμώ τ’ αληθινά ναρκωτικά.
– Ωραία! Ήρθε η ώρα να κάνουμε μερικά.
– Όχι.
– Ω, χόρτο!
– Ωραία!
– Όχι!
– Μη με σπρώχνεις.
– Δύο για μένα.
– Δύο. Χωρίς πίστωση.
– Μην είσαι τσιγγούνα!
– Για σένα Πιρό;
– Ένα.

*

– Πόση μαριχουάνα έχεις καπνίσει;
– Έχω καπνίσει πολύ. Καπνίζω υπερβολικά.
– Πώς αισθάνεσαι αφού καπνίσεις;
– Αισθάνομαι σαν να αιωρούμαι πάνω από την καρέκλα. Έτσι αισθάνομαι. Μια καρέκλα πάνω σε βράχο. Ξέρεις αυτή την αίσθηση; Δεν είναι και τόσο δύσκολο να τη νιώσεις. Αιωρούμαι πάνω από το κρεβάτι μου… Μια τέτοια αίσθηση. Θέλω αυτή την αίσθηση ξανά. Την θέλω κι άλλο.

*

– Έχεις καπνίσει ποτέ μαριχουάνα;
– Όχι.
– Έχεις κάνει ποτέ ναρκωτικά;
– Κάνω συνέχεια.
– Τι είδους ναρκωτικά;
– Minahai και Norumo. Όταν τελειώνουν παίρνω Maruso και Donton.
– Πώς αισθάνεσαι;
– Οι αισθήσεις μου παραλύουν. Ακινητοποιούμαι ψυχολογικά, αυτό είναι όλο.
– Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου.
– Σαν να βρίσκεσαι σε κατάσταση έκστασης;
– Όχι σαν έκσταση ή κάτι τέτοιο. Όταν καπνίζω υπερβολικά δεν θυμάμαι καν ότι κάπνισα. Δεν νιώθω ότι υπάρχω, αλλά αργότερα ακούω ότι τριγυρνούσα κι έκανα πολλά πράγματα. Είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
– Τι ζητάς απ’ αυτή την εμπειρία;
– Δεν ζητάω τίποτα. Δεν έχει κανένα νόημα.
– Πώς απέκτησες τη συνήθεια;
– Είναι σαν το αλκοόλ, μόνο που είναι πιο εύκολο να εθιστείς σ’ αυτήν.

*

– Με γαργαλάς!
– Είσαι η επόμενη.
– Βάλε τα δυνατά σου!
– Το πάνω ή το κάτω;
– Είσαι πολύ εξωτική.
– Γκέβαρα, όρμα!
– Είδατε, σας είπα ότι μπορώ!
– Βγάλε το πουκάμισό σου!
– Αφήστε με! Θα το κάνω μόνος μου.
– Τι βρώμικο πουκάμισο!
– Η Έντι είναι η επόμενη.
– Εγώ; Όχι.
– Προσπάθησε περισσότερο, Έντι.
– Γδύσου!
– Όχι ακόμα. Πάρτε πρώτα αυτές.
– «Το πρώτο κεφάλαιο ολοκληρώθηκε. Θα σας αφήσω και θα προχωρήσω στο επόμενο ταξίδι μου.»

*

Ρόδα. Ω, η αυτοκρατορία των ρόδων!

– Καλημέρα!
– Γεια!
– Ας πάμε στο κομμωτήριο.
– Δώσε μου ένα λεπτό.
– Εντάξει.
– Θα βάλω μέικ-απ.
– Φαίνονται νόστιμες. Να πάρω μία;
– Φυσικά.
– Καλή φαίνεται.
– Ω όχι, φαντάζεσαι πράγματα.
– Εσύ φαντάζεσαι.
– Είμαστε και οι δυό πονηρές. Αμάρτησες;
– Ήταν αστείο. Έφαγα στο Καμεχάτσι χθες το βράδυ. Το αγόρι που καθόταν δίπλα μου είπε να βγούμε. Με κάλεσε σ’ ένα ξενοδοχείο. Ήπιαμε μερικά ποτά και πήγα στο ξενοδοχείο μαζί του. Ήταν μαζοχιστής. Μου ζήτησε να τον δέσω και να πατήσω πάνω του. Φώναζε σαν φώκια! Όλη την ώρα πίστευε ότι ήμουν κορίτσι. Aυτά τα αγόρια τα λυπάμαι.

*

– Είσαι άτακτος!

*

– Καληνύχτα.
– Έντι, περίμενε.
– Ξέρεις για τι θέλω να σου μιλήσω; Νομίζεις ότι δεν βλέπω τι κάνεις;

Τσιμπούρι!
Παλιοτόμαρο!
Κλέφτρα!
Ηλίθια!
Κραγμένη!
Πουτάνα!
Ανίκανε!
Σκατό!
Μ***ί!
– Πώς τολμάς; Βγες έξω!
– Στον διάολο!

*

“Πίσω από τις μάσκες, τα πρόσωπα υποφέρουν από μοναξιά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να της ξεφύγουν.”

*

– Εσύ είσαι Έντι;
– Έντι! Σύνελθε!

*

– Σε προειδοποίησα, έτσι δεν είναι; Μην κλαις. Αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι.
– Θα είμαι εντάξει για τα γενέθλιά μου;
– Φυσικά. Είναι μόνο γρατσουνιές.
– Θα γιορτάσεις τα γενέθλιά μου μαζί μου;
– Ας πάμε στο ξενοδοχείο Imperial κι ας κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι.
– Όχι, ας τα γιορτάσουμε στο διαμέρισμά μου, οι δυό μας μόνο. Θα στολίσω το δωμάτιό μου με λουλούδια. Τριαντάφυλλα, φυσικά. Θ’ ανάψω και κεριά. Θα είναι υπέροχα.

*

– Φοβάμαι. Όλα είναι θολά.
– Τα περιγράμματα αλλάζουν συνέχεια.
– Πάω να πιάσω κάτι, αλλά την επόμενη στιγμή δεν βλέπω τίποτα.
– Δεν είσαι η μόνη.
– Δεν μπορώ να το δω όπως πραγματικά είναι; Ή χάνεται;
– Φαντάσου ότι δεν ήταν ποτέ εκεί.
– Από την αρχή;
– Ναι, όπως μια οφθαλμαπάτη.
– Τι θα έπρεπε να πιστέψω;
– Δεν ξέρω.
– Είναι παράξενο.
– Τι;
– Είναι σαν να το έχω ξαναδεί. Αλλά αυτό είναι αδύνατο, έτσι; Είναι παράξενο. Κάτι δεν πάει καλά μ’ εμένα. Μήπως είναι αυτό;
– Πρόσεχε! Μην τρέχεις!

*

«Η επιστροφή του πατέρα»²

^*

Είθε να χαθεί η ημέρα κατά την οποία γεννήθηκα…³

^*

«… ίσως έχει την αντίθετη επίδραση στους νέους. Η διεύθυνση της αστυνομίας ξεκίνησε σήμερα έρευνα για το λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ορισμένοι σχολιαστές βρίσκουν πολύ καθυστερημένα αυτά τα αντίμετρα. Εδώ ολοκληρώνονται οι ειδήσεις.»

*

– Αυτή ήταν η Λίντα.
– Όχι.
– Ήταν.
– Μην κοιτάς πίσω.
– Μας παρακολουθούσε;
– Ανοησίες!

*

– Άθλιε!

*

– Αισθάνομαι περίεργα σήμερα.
– Είσαι απλά κουρασμένη.
– Αισθάνομαι σαν να με άφησε πίσω η «ζωή» εδώ και πολύ, πολύ καιρό.
– «Ο άνθρωπος περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του περπατώντας. Αλλά δεν περπατάει συνέχεια. Είναι πιθανό ένας άνθρωπος που περπατάει λίγο και δεν του αρέσει να περπατάει και δεν είναι καλός στο περπάτημα, να είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ένας άνθρωπος που περπατάει.» Αυτό το είπε ένας συγγραφέας, ο Λε Κλεζιό.

*

– Είσαι άτακτος!
– Όχι!
– Μη! Μη! Μη! Μη! Μη! Μη!

*

– Έντι! Έντι!

Ο δρόμος της αγιότητας είναι στενός.⁴

– Cut!

*

– Ποιά είναι η γνώμη σου για τον ήρωα;
– Εκείνος κι εγώ έχουμε κάτι κοινό. Ο πατέρας του τον εγκατέλειψε όταν ήταν παιδί. Ο τρόπος ζωής του μοιάζει με τον δικό μου. Ο χαρακτήρας του επίσης.
– Ο χαρακτήρας του; Ταυτίζεσαι μαζί του;
– Με τον τρόπο που ζει, ναι. Αλλά όχι με την αιμομιξία ή ο,τιδήποτε τέτοιο. Όμως τον καταλαβαίνω.
– Γιατί σε τράβηξε ο ρόλος;
– Αυτή είναι η πρώτη ταινία μου, και μ’ ενδιαφέρει πολύ. Οι συνθήκες της ζωής μου μοιάζουν με τις δικές του. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Κι ακόμα, η ζωή των γκέι απεικονίζεται όμορφα.
– Και οι ερωτικές σκηνές;
– Απλά ακολουθώ τις οδηγίες του σκηνοθέτη.

*

«Απαιτούμε την ολοκληρωτική και άνευ όρων απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τις βάσεις τους στην Ιαπωνία!»

*

– Τη γνωρίζεις;
– Φατσικά μόνο. Εκείνη δεν με γνωρίζει.
– Καλό αυτό.
– Τι θέλεις να κάνω;
– Να σιγουρευτείς ότι πέτυχες το πρόσωπό της.

*

– Ποιός είναι; Τι έγινε;
– Με κυνηγάει η αστυνομία.
– Έχεις ματώσει. Έλα μαζί μου.
– Με υποχρεώνεις.
– Θα έπρεπε να πας στο νοσοκομείο. Πόνεσε;
– Όχι, δεν το ένιωσα.
– Είσαι τυχερός, το τραύμα δεν είναι βαθύ.
– Ευχαριστώ.
– Γιατί πήρες μέρος στην εξέγερση;
– Για να πέσει η κυβέρνηση.
– Και πάλι, αυτό δεν δικαιολογεί τη βία.
– «Δεν έχει σημασία η παραδοχή της βίας αλλά η προοδευτικότητα της βίας και το αν η βία θα σταματήσει ή θα διαρκέσει παντοτινά. Αποφάσισε χωρίς να κρίνεις τα εγκλήματα με την ηθική. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ηθική εντελώς λανθασμένα. Δες τα εγκλήματα από την άποψη της λογικής, της δυναμικής και της ιστορίας στις οποίες ανήκουν.»
– Άργησα.
– Λυπάμαι πολύ για την αναστάτωση.
– Κανένα πρόβλημα.

*

– Άργησες.
– Συγγνώμη.
– Χαίρομαι που τα κατάφερες. Έχει ένα θράσος…
– Γειά σου. Συγγνώμη που σ’ έκανα να περιμένεις. Ευχαριστώ. Όλα τελείωσαν. Χάρη σ’ εσένα, έχω μεγάλη όρεξη.

*

– Τι κοιτάζετε;
– Τι κοιτάζετε;
– Πάτε γυρεύοντας για φασαρία, αδερφές!
– Πώς μας είπες;
– Μας είπε αδερφές!
– Είστε αδερφές, δεν είστε;
– Δεν είστε παρά συνηθισμένα κορίτσια!
– Συνηθισμένα κορίτσια!
– Στους άντρες δεν αρέσουν τα συνηθισμένα κορίτσια.
– Τολμάς να μας λες συνηθισμένα κορίτσια; Δεν έχουν τίποτα συνηθισμένο τα τατουάζ της συμμορίας μας. Τώρα, πιάστε τις!

*

– Καλώς ήλθες. Πώς είναι;
– Χάλια!
– Χτύπησαν; Και η Έντι; Δεν θέλω να τη χάσω.
– Σοβαρά; Σταμάτα να υποκρίνεσαι! Τι ζήτησες από την Οσούμι να κάνει για σένα; Ομολόγησε. Πίστευες ότι θα έπιανε το άθλιο κόλπο σου;
– Σε παρακαλώ, άκουσέ με.
– Σκάσε! Κατάλαβα. Θες να πεις ότι μ’ αγαπάς τόσο πολύ; Ή ότι δεν αγαπάς εμένα αλλά το να είσαι αφεντικό στο μπαρ Ζενέ;
– Είσαι σκληρός.
– Μην κλαις. Όχι δάκρυα για μένα. Όχι, ευχαριστώ. «Καθρέφτη, καθεφτάκι μου, ποιά είναι η ωραιότερη απ’ όλες;» Τι αστείο! Μεγαλώνεις. Ο χρόνος σου τελείωσε.
– Έτσι απλά;
– Δεν μπορείς να μ’ εκβιάσεις. Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Έχεις όλο τον χρόνο να τις βρεις.

*
Ο ήλιος, ένα καρατομημένο κεφάλι.^5
*

– Είστε μόνος;
– Όχι.
– Καλώς ήλθατε. Περάστε.
– Σ’ αρέσει ο Ακιχίρο Μαρουγιάμα;
– Μ’ αρέσει ο Καρουσέλ Μάκι.
– Μ’ αρέσει ο Μαρουγιάμα.
– Γιατί;
– Γιατί ο Μάκι είναι τρανσέξουαλ. Λυπάμαι.
– Πώς πάει η ταινία σου;
– Μένουν λίγες σκηνές ακόμα.
– Έχει ενδιαφέρον;
– Δεν είμαι σίγουρη. Πάντως είναι πολύ ιδιαίτερη.

Αναμένοντας την πολυπόθητη αναγνώριση!

*

– Είδες τη Λίντα;
– Περίεργο. Η Ζούζου πήγε να τη βρει.
– Άργησε.
– Θα ξαναβρεθούμε;
– Δεν ξέρω. Το Βιετνάμ βρίσκεται σε πόλεμο.
– Έντι, η Ζούζου στο τηλέφωνο.
– Ναι, εγώ είμαι. Τι;

*

– Τα τριαντάφυλλα ήταν τ’ αγαπημένα της λουλούδια.
– Κι έπρεπε να είναι ψεύτικα.
– Ευχαριστώ.
– Σας ευχαριστώ όλους. Ελάτε από ‘δω.
– Το έδαφος βυθίζεται.
– Αλήθεια! Κοιτάχτε!
– Οι τάφοι βουλιάζουν!
– Εύχομαι να βουλιάξει όλη η χώρα.

Το τέλος του κόσμου πλησιάζει.

– Γκέβαρα. Τι σκέφτεσαι;
– Την έξοδο.
– Ποιά έξοδο;
– «Τώρα, από την ανοιχτή οροφή τριαντάφυλλα πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Η άνοιξη! Ω δυστυχισμένη άνοιξη!»

*

– Άφησέ το εδώ.
– Έντι… Θέλω να πω Κυρία. Ακούγεται περίεργο.
– Γιατί;
– Κι αυτό;
– Για να δω. Βάλτο στη γωνία. Κύριε, πετάξτε το αυτό.
– Αντίο.
– Καλή τύχη.
– Να μας επισκεφθείτε ξανά.
– Κυρία… Μπορώ να το αφήσω εδώ;
– Ναι.

*

– Ποιό είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο; Τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον;
– Θέλω να έχω μερικές οικονομίες. Νομίζω ότι θα ήθελα να διευθύνω ένα μαγαζί.
– Ένα γκέι μπαρ;
– Ίσως.
– Θα ζήσεις όλη σου τη ζωή σαν κουίν;
– Ναι.
– Δεν σκέφτεσαι τον γάμο;
– Ναι, αλλά δεν θα παντρευτώ. Δεν γίνεται να είμαι «άντρας».

*

– Τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον;
– Τίποτα το ιδιαίτερο. Τίποτα.
– Τίποτα απολύτως; Δεν έχεις όνειρα;
– Είμαι αυτό που είμαι.
– Είσαι ευτυχισμένη σαν κουίν;
– Είμαι ευχαριστημένη.
– Τι σκοπεύεις να κάνεις;
– Τίποτα.
– Δεν έχεις ιδέες;
– Όχι.
– Είσαι ευτυχισμένη τώρα;
– Όχι πολύ.
– Όχι; Τότε γιατί δεν σταματάς να είσαι κουίν;
– Δεν υπάρχει λόγος.

*

«Η επιστροφή του πατέρα»

– Γιατί δεν κάνεις ένα μπάνιο;
– Τι συμβαίνει;

«Τρομακτικό, έτσι δεν είναι; Η καταραμένη μοίρα ενός ανθρώπου. Τι συνδιασμός σκληρότητας και γέλιου! Ας προχωρήσουμε τώρα στη συνέχεια του προγράμματος. Γεια σας, γεια σας, γεια σας.»

*

Το πνεύμα ενός ατόμου αγγίζει το δικό του απόλυτο μέσα από τη συνεχή άρνηση.⁶

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Απόσπασμα από το ποίημα «Ο αυτοτιμωρούμενος» της συλλογής «Τα άνθη του κακού», Σαρλ Μπωντλέρ. Μετάφραση Άρης Δικταίος. / “Je suis la plaie et le couteau!/Je suis le soufflet et la joue!/Je suis les membres et la roue,/Et la victime et le bourreau!”, “L’héautontimorouménos”, Les Fleurs du Mal.
2. Ένα βιβλίο του Ιάπωνα συγγραφέα Καν Κικούτσι (1888-1948). O Κικούτσι ίδρυσε, μεταξύ άλλων, τον εκδοτικό οίκο Bungei Shungu και το φημισμένο βραβείο για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς Akutagawa.
3. Απόσπασμα από το «Βιβλίο του Ιώβ», Παλαιά Διαθήκη.
4. Ζαν Ζενέ.
5. Από τους στίχους του Γκιλιώμ Απολλιναίρ «Ζει αποκεφαλισμένος, το κεφάλι του είναι ο ήλιος/και η σελήνη ο κομμένος του λαιμός.» ― «Il vit decapité, sa tête est le soleil / Et la lune son cou tranché.», από το ποίημα Les Fiançailles, (Le dossier d’ “Alcools”, 1913).
6. Ρενέ Ντωμάλ (1908-1944).

Μετάφραση: Δήμητρα Ιωάννου

«Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τόσιο Ματσουμότο κυκλοφορεί σε DVD από την Eureka!/Masters of Cinema (http://www.eurekavideo.co.uk/moc/)