Quarantine love
I hear time trickle alongside walls, ghost
fingers prying through the yawning door,
a splotch of red in the tall grass. Lichen
buds sprout inside the creases of the mind.
The thawing of your hunger fills the cheek
of the blue tit, my eyelids parched with light,
no tongue to smooth away the strips of silence.
Days in fossilized amber, lactic acid surplus
in the hissing of the rested limbs. Lopsided
want cradled in small places – a scab, white
of the eyes, lips of blueberry, map of the face.
This earth is quick with moist cartilages.
■
Έρωτας σε καραντίνα
Μετάφραση ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ακούω τις σταγόνες του χρόνου έξω από τους τοίχους, φαντασματικά
δάχτυλα να ψαχουλεύουν την ορθάνοιχτη πόρτα,
μια κόκκινη σταγόνα στο ψηλό γρασίδι. Ανθισμένες
λειχήνες ξεπετάγονται στις σχισμές του μυαλού.
Η πείνα σου λιώνει καλύπτοντας το μάγουλο της
γαλάζιας ρόγας, οι βλεφαρίδες μου ξηραίνονται στο φως,
δεν υπάρχει γλώσσα να λειάνει τις λωρίδες της σιωπής.
Οι μέρες απολιθωμένο κεχριμπάρι, γαλακτικό καυστικό πλεόνασμα
στον συριστικό ήχο των λυμένων μελών. Η επιθυμία γέρνει
και λικνίζεται σε επιμέρους τόπους – την κρούστα μιας πληγής, το λευκό
των ματιών, χείλη από blueberry, τον χάρτη του προσώπου.
Αυτή η γη δεν καθυστερεί στους νωπούς χόνδρους.
Clara Burghelea is a Romanian-born poet with an MFA in Poetry from Adelphi University. Recipient of the Robert Muroff Poetry Award, her poems and translations appeared in Ambit, HeadStuff, Waxwing, The Cortland Review and elsewhere. Her collection The Flavor of The Other is scheduled for publication in 2020 with Dos Madres Press. She is the Translation/International Poetry Editor of The Blue Nib.
This is a poem inspired by a current piece of news: https://abc7news.com/entertainment/love-is-quarantine-lets-users-date-online-without-seeing-each-other/6032819/ and informs on what love might feel like during confinement or when one of the partners is in quarantine.
aglimpseof.net 