της Βικτώριας Δεληγιάννη 

λέξεις-σύνδεσμοι: ΑΝΘΙΖΟΝΤΑΣ ΗΔΟΝΙΚΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ

Inbox: Δήμητρα Ιωάννου / a glimpse of, τεύχος 11 / πρόσκληση συμμετοχής.
Αρχές Απριλίου.
Παράλληλο σύμπαν, εφιάλτης.
Βλέπω στον ύπνο μου ότι είμαι δισδιάστατη και φυτρώνουν στο σπίτι μου δέντρα, με ρίζες μέλη ζώων, κυρίως κεφάλια γατιών και ψαριών. Προσπαθώ να τα κόψω αλλά ξαναφυτρώνουν. Το αποτυπώνω τις επόμενες μέρες γρήγορα σε χαρτί, πιο πολύ για να το ξορκίσω.

Στο επόμενο closet η Δήμητρα διαβάζει για τη Λάιλα « Είμαι υπερεπίπεδη κι έχω νικήσει όλους μου τους εφιάλτες. […]Πριονίζω τα κεφάλια των ψαριών.».
«Πλάκα μου κάνει…» Λέω μέσα μου. Της δείχνω αργότερα το σχέδιο. Ταύτιση.
Ένα δέντρο για το a glimpse of  φυτρώνει τώρα. Όχι εφιαλτικό σαν το προηγούμενο, αλλά εύφορο με προσωπικές αναμνήσεις και παραπομπές στο τεύχος 11.

Ο παιδικός αγαπημένος τρυποκάρυδος Γούντυ Γουντπέκερ, αυτιά λαγού/κόκκινος λαγός ρόλλερσκειτ, αλλά και η πρώτη μου αποκριάτικη στολή. Δημοσιεύω στο φατσοβιβλίο:«Την μέρα που η μητέρα μου συνειδητοποίησε ότι γέννησε λαγό αποφάσισε να με εκπαιδεύσει σε πασχαλιάτικο κουνελάκι..».
Φτερά παγωνιού, κουκουβάγιας και μια πεταλούδα.Τα απελπισμένα γατοκέφαλα τώρα παίρνουν τη μορφή δυναμικής τίγρης. Μια ποντικοουρά  θυμίζει τις στολές του Mίκυ και της Mίνι Mάους και την εμμονή της μητέρας μου να με μεταμφιέζει σε τρωκτικό. Προϊστορικά θαλάσσια κτήνη και μια ουρά τροπικού πτηνού. Κάποιες ρίζες μεταμορφώνονται σε κύματα/έργα του Χοκουσάι και του Χιροσίγκε Άντο. Φόρος τιμής στα χρόνια της συνεργασίας μου με το Χρίστο Δ., τις ατέλειωτες ώρες συζητήσεων, την κουλτούρα, το ήθος της ανάλαφρης ρουτίνας μας. Μια κουφάλα στο κέντρο του δέντρου θυμίζει γυναικείο αιδοίο αφήνοντας τη σύνθεση να ανθίσει ηδονικά από μέσα.

Φευγαλαία όντα, ίσως ασύνδετα μεταξύ τους, κομμάτια του συλλογικού ασυνείδητου, σαν τα μέρη μιας πικραλίδας λίγο πριν τη φυσίξουν και χαθούν στον άνεμο. «Είδες έχει γεμίσει παντού κλέφτες», μου είπε εκείνες τις μέρες η μητέρα μου οδηγώντας, όμως κλέφτες από τις λεύκες πιο πολύ, παρά από τις πικραλίδες και κλέφτες σίγουρα όχι λόγω κρίσης…

Αποσυμφόρηση στο μυαλό.
Κοιτάζοντας καλύτερα, ίσως τελικά αυτό το διαταραγμένα ανθισμένο δέντρο να μην είναι και τόσο ασύνδετο.
Έχει πόδια, χέρια/φτερά, αυτιά, μάτια…
Τρία μάτια, με έμφαση στο μεσαίο, το τρίτο μάτι, την υπόφυση, το υποσυνείδητο.
Τα γεννητικά όργανα προδίδουν τη φύση ενός γυναικείου σώματος. Ένα ανθρώπινο σώμα σε εφήμερη μεταμόρφωση. Στο πάνω μέρος ξεδιπλώνονται η ομορφιά, οι ευαισθησίες, η διαίσθηση,  η φυσικότητα, η αφέλεια, η χάρη αλλά και η σοφία του θηλυκού. Στη βάση αντίθετα η ένταση, ο δυναμισμός και η τάση για αυτονομία χαρακτηριστικά ενός αρσενικού.

Γυρνάω πίσω στο τεύχος 11. Ξαναδιαβάζω: Χθες το βράδυ ξύπνησα από ένα υπέροχο, αισθησιακό όνειρο: Ένας άνδρας που έμοιαζε με μια ωραία γυναίκα που έμοιαζε με άνδρα. Και λίγο πιο πάνω: Tίποτα για να εξηγήσεις τίποτα για να ερμηνεύσεις.

Rolling Stones, Dandelion

∞

* The Closet / Νύχτες Ανάγνωσης