Γκέλυ Γρυντάκη

ενaς pολemος

Living like bats, or owls
labouring like beasts, οι μάργκαρετ c.
dying like worms

οι μάργκαρετ c. πονάει
• από τα χτυπήματα της συγκατάβασης,
• της ευγενικής απόρριψης,
• τα ωωωωωω και τα αααααα του ευσυγκίνητου κοινού
• τον κρυμμένο σαρκασμό στις υποκλίσεις, κάτω από χοντρά σβέρκα που τραντάζονται από γέλια και lust
• τα τοξικά σάλια στα χειροφιλήματα

η πατριαρχία είναι ευγενής για να είναι πιο επώδυνη, έχει περιποιημένα μυτερά νύχια που γρατζουνάνε στην χειραψία και το οξύ τους καίει για πολύ ώρα μετά

και ε σύ ψάχνεις (μικρά) αναλγητικά αλλά αυτά δεν φτάνουν πια
now the drugs don’t work emily

στο τρανς σου μπαινοβγαίνεις σε αυτό που θέλεις να είσαι σαν εκείνα τα εκκρεμή με τις μπάλες που συγκρούονται πέρα δώθε                                          πέρα
δώθε                                                                                           πέρα
δώθε                                                                                  πέρα
δώθε
αυτή    η    ψευδής    εντύπωση        αι        ω         νιότη         ταc
(φίλε είμαι επιστήμονας.                                                         ξέρω καλύτερα από τον οποιοδήποτε           τι                   σημαίνει                             κενό
καιτιτριβή

έχω αλλάξει 999 πουκάμισα από κερατίνη κι ε ξ α ϋ λ ώ ν ο μ αι λίγο περισσότερο κάθε φορά που
θυμώνω;                 σημαίνει                                 και μετά

η κούραση είναι
αβάσταχτη
για να ξαναμαζέψω
την ύπαρξή μου
και είμαι
πάντα
ένα τσικ
πιο
λίγη)

οι μάργκαρετ c. αγαπάει το μυαλό της       μισεί το μυαλό της
αγαπάει το μυαλό της       μισεί το μυαλό της

αλλά αυτό το τικ τακ είναι εξαντλητικό

θέλει να το βγάλει για λίγο,
να το αφήσει
σε ένα ποτήρι φορμόλη στο κομοδίνο
σαν μασέλα
ή δείγμα σε cabinet de κuriosites

θέλει επιτέλους ν α α ν α σ ά ν ε ι
να νιώσει κρύο αέρα να χαϊδεύει το εσωτερικό του κρανίου της
που καίει
θέλει να νιώσει πώς είναι
να μη σκέφτεσαι τίποτα

ίσως αν καταλάβαινε λιγότερα να σταματούσε (you have the right to remain silent?)
και αυτό να ήταν λιγότερο δαπανηρό για το εγώ της

το αναγνωρίζει

δεν μπορεί όμως να κάνει κάτι γι’αυτό

το εγώ της της αναλώνεται οδυνηρά κι αμετάκλητα
γλιστράει από τις σελίδες τα σημειωματάρια τα folios τα γράμματα τα notes
ξεχύνεται με κάθε λέξη από μελάνι στο χώμα,
το χώμα και το εγώ της είναι ένα βλασταίνουν μικρά μωβ φυλλαράκια βολβοί ρίζες φυτρώνουν μεγάλα σαρκώδη μανιτάρια σαν αντρικά δάχτυλα
που δεν ξέρεις αν είναι δηλητηριώδη
αν δεν τα δοκιμάσεις

α σ κ ή σ ει ς τ α π ει ν ό τ η τ α ς
α σ κ ή σ ει ς εί ναι
βαθειές ανάσες

ίσως αν καταλάβαινε λιγότερα να μην έφτιαχνε ελπίδες από σκόρπια μανιφέστα

η ελπίδα είναι πιο κοφτερή από τα νύχια τους αλλά οι λεπίδες της είναι διπλές
όσο βυθίζονται σε σένα βυθίζονται και σε εκείνους αλλά αυτός ο πόλεμος είναι άνισος,
γιατί η από κει μεριά είναι χοντρόπετση είναι από πλαστικό ή λαμαρίνα
είναι μονωμένη από διογκωμένη και εξηλασμένη πολυστερίνη από αφρό πολυουρεθάνης και χιλιετίες, από πετροβάμβακα, και τόνους αυθεντίας
τόμους αυθεντίας
δεν νιώθει

«ένα ακόμα μικρό τσίμπημα για την πατριαρχία μια βαθεία μαχαιριά για τις μάργκαρετ c.»

οι μάργκαρετ c. όταν πονάει θέλει να κουκουλωθεί να τριγυρνάει με ένα μεγάλο μακρύ γυαλιστερό μπουφάν υαλοβάμβακα που σέρνεται στο έδαφος στους κήπους του Kensington, να καλλιεργεί σαρκοφάγες ορχιδέες και daffodils στα μαλλιά της
να σκαλίζει απαλά τη γη με μια χτένα

να ψιθυρίζει λυπημένα χαϊκού στα
σκαθάρια και τις αράχνες να μιλάει στους
κοκκινολαίμηδες και στις ξανθές αλεπούδες

(που φαίνονται συζητήσιμες και ανοιχτές στο ευγενή διάλογο και την καθαρή επιχειρηματολογία)

οι μάργκαρετ c. όταν πονάει θέλει να πέφτει από παράθυρα να καταπίνει δηλητηριώδη μανιτάρια να αυτο-πυροβολείται στην καρδιά να βάζει το κεφάλι στο φούρνο να γεμίζει τις τσέπες με πέτρες και να βουτάει στο ποτάμι

να κλείνεται στο γκαράζ να
βάζει δυνατά τη μουσική και να ανάβει
τη μηχανή του Cougar της

dont they know its the end of the world cause you dont love me anymore

οι μάργκαρετ c. όταν πονάει είναι το yellow stone το κοζλοντούι και η φουκοσίμα
       είμαι ο βεζούβιος το κρακατόα και το Eyjafjallajokull είναι δύσκολη
          στην ανάγνωση και στην προφορά είμαι καυτή και παγωμένη
              ανορθόγραφη και επικίνδυνη είναι έτοιμη να εκραγεί
                 να καλύψει τον κόσμο με δάκρυα λάβα
                        και να εξαφανίσει τους
                            δεινόσαυrους και
                                άλλα δεινά

οι μάργκαρετ c. όταν πονάει θέλει να γράφει αλλά όταν γράφει πονάει περισσότερο

Gelly Gryntaki is a curator and a writer. She writes about art and other things. She has organized and curated a variety of art projects and exhibitions in Greece and abroad and several of her texts have been published in printed and online media. Her website is https://www.art-cat.gr/