της Yoko Danno

Bαριανασαίνοντας, ανεβαίνοντας
προς την κορυφή του λόφου,
τι περιμένω να δω
― επίπεδη επιφάνεια μιας ταραγμένης θάλασσας;

Ήθελα να παρατείνω λίγο ακόμα την παραμονή μου κάτω ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει ό,τι είχε να κάνει στην μπανιέρα πάνω―ένα τρομακτικό όνειρο. Όμως τελικά ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες για να την τραβήξω από το νερό ―την τελευταία στιγμή― ενώ ήταν ακόμα ζωντανή. Ποιά ήταν η γυναίκα που πνιγόταν; Η απαραίτητη αντίπαλός μου ―το κοντάρι όπου θα δέσω το σχοινί μου;

Πάλευα για μέρες να γράψω ένα ποίημα για μια γυναίκα―χωρίς αποτέλεσμα. Κατά καιρούς η γυναίκα εμφανίζεται στον καθρέφτη του τοίχου όταν κοιτάζω την αντανάκλασή μου και με ταράζει. Ήθελα μόνο να την ρωτήσω πως κατάφερε να γλιτώσει από το cocker spaniel της και τον Ισπανό που έλεγε ότι την έπαιρναν από πίσω αδιάκοπα.

Είναι μια εύσωμη γυναίκα, την οποία ακολουθούν πολλοί φίλοι, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να την παρατηρήσω από κοντά το spaniel και ο Ισπανός εμφανίζονται και σχηματίζουν μαζί της ένα τρίγωνο. Συνήθως την χάνω σ’ αυτό το «μαγικό» τρίγωνο, εξαφανίζεται τελείως στην ομίχλη. Συμπτωματικά, πριν λίγες ημέρες διάβασα μια ιστορία μυστηρίου στην οποία το υποτιθέμενο θύμα παραμονεύει τον δολοφόνο.

Ξέρετε, όσο κι αν προσπαθείτε να ξεφύγετε από τον γίγαντά σας ή τον σκύλο σας, δεν μπορείτε, γιατί είναι κομμάτια του εαυτού σας. Αν καταφέρετε να τους διώξετε, όλο σας το σύστημα τελικά θα καταρρεύσει―αυτός είναι ο φόβος μου. Δεν μπορείς να δαμάσεις τη φύση σου παρά μόνο με εξάσκηση―εξάσκηση―εξάσκηση. The rain in Spain stays mainly in the plain. Ποιός το είπε αυτό;

Aισθάνομαι ένα ρεύμα υγρού αέρα από τον νότο και ακούω τα καλέσματα των πουλιών που γυρίζουν βιαστικά σπίτι. Τα τζιτζίκια σταμάτησαν να τραγουδάνε―σημάδι ότι θα βρέξει. Σύννεφα μαζεύονται. Σύντομα ο ουρανός θα καλυφθεί χωρίς να μείνει κενό―μέσα από το οποίο θα ίσως είχα την ευκαιρία να κρυφοκοιτάξω  έναν άλλο κόσμο, τόσο απέραντο και βαθύ όσο η τρέλλα του να πετάξεις. Ναι, μια εύκολη τομή είναι σπάνια.

Φυσάει άγρια, χιονόνερο χτυπάει τα κεραμίδια της σκεπής, το παλιό σπίτι μου σείεται ολόκληρο· οι σποραδικές αστραπές αποκαλύπτουν δύο δέντρα―τα κλαδιά είναι κοινά, οι κορμοί είναι ενωμένοι σαν σιαμέζοι δίδυμοι, κραυγές αγωνίας αντηχούν κατά μήκος του λόφου, κι ανατριχιάζω ολόκληρη. Όσο μειώνεται η ορατότητα, πόσο εύχομαι η νύχτα να είναι ξάστερη!

∞

Mετάφραση:  Δήμητρα Iωάννου