ΑΠΟ ΤΟ «ΨΕΥΤΙΚΟ» ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΝΑ «ΑΦΗΣΕΙΣ»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

KEIMENΟ-ΠΗΓΗ: Σενάριο της ταινίας του Toshio Matsumoto «Η πένθιμη παρέλαση των ρόδων».

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

• Το σενάριο «Στο ναό με τις λυπητερές ιστορίες» της Δήμητρας Ιωάννου σε σύνδεση με την λέξη «ψεύτικο»

• Το φωτογραφικό δίπτυχο «Είναι τριαντάφυλλο ή είναι καθρέφτης» της Κατερίνας Κωστή σε σύνδεση με την λέξη «οφθαλμαπάτη»

• Η φωτογραφία «Οταν ο έρωτας (σου) ήταν πράσινος» του Αντώνη Κατσούρη σε σύνδεση με την λέξη «κήπου»

• Το κολλάζ «Queen» του Βασίλη Σαλπιστή σε σύνδεση με την λέξη «κουίν»

• Το σχέδιο «Όμορφη Eddie» της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου σε σύνδεση με την λέξη «όμορφο»

• Το εικαστικό έργο «Eddie» της Άνγκελα Μίβις σε σύνδεση με την λέξη «Eντι»

• Το εικαστικό έργο «Αφήνοντας» της Άνγκελα Μίβις σε σύνδεση με την λέξη «αφήνοντας»

∞

Το aglimpseof 02 αρχίζει με το σενάριο της ταινίας «H πένθιμη παρέλαση των ρόδων» του Toshio Matsumoto (Τόκιο, 1969), ένα «μωσαϊκό» από διαλόγους, αναμνήσεις, συνεντεύξεις, σκέψεις, σχόλια, στίχους και αποσπάσματα, το οποίο φτιάχτηκε συνειρμικά για να δημιουργήσει μια ψυχεδελικά ασαφή αφήγηση. «Η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται από το νήμα του γραμμικού χρόνου», τονίζει ο ίδιος ο Ματσουμότο στον σχολιασμό του για την ταινία που περιλαμβάνεται στην έκδοσή της σε DVD από την Eureka!/Masters of Cinema (http://www.eurekavideo.co.uk/moc/).

«Το θέμα των δυσδιάκριτων περιγραμμάτων γίνεται κεντρικό μοτίβο της ταινίας -το γεγονός ότι οι διαχωριστικές γραμμές δεν καθορίζονται, και τα πράγματα διατυπώνονται με ασάφεια. Με άλλα λόγια, τα πράγματα διακρίνονται από τις οριακές τους γραμμές, κι αυτό το σύστημα του διαχωρισμού των πραγμάτων μέσα στον κόσμο δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα μέτρα και τα κριτήρια που επιβάλλονται στον κόσμο δεν είναι τόσο ακριβή, θολώνει ο τρόπος με τον οποίο τον αντιλαμβανόμαστε. Έτσι αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα, αρσενικό και θηλυκό, μυθοπλασία και πραγματικότητα, όλοι αυτοί οι ορισμοί, μπερδεύονται. Φαντάζομαι πως αντιλαμβάνεστε ότι το ζήτημα εδώ είναι ότι στην εποχή που ζούσαμε ο κόσμος τον οποίο είχαμε προσαρμόσει στις ιδέες μας, δεν έμοιαζε πια τόσο σταθερός και μονοδιάστατος. Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε αυτή την ασάφεια, αυτή την σύγχυση ένα είδος ρίξης με τον κόσμο.»

ΥΓ. Οι αστερίσκοι χρησιμεύουν για να ξεχωρίσουν οι σκηνές ―μικρά αποσπάσματα χωρίς χρονολογική σειρά τα οποία μπορούν να διαβαστούν και αποσπασματικά αν βρίσκετε το κείμενο πολύ μεγάλο (που είναι).

∞

Η Πένθιμη Παρέλαση Των Ρόδων του Toshio Matsumoto

Είμαι η πληγή και το μαχαίρι, το θύμα και ο φονιάς του είμαι συγχρόνως.¹

– Ωραία μέρα σήμερα.
– Έχει πολύ φως.
– Εντάξει έτσι;
– Ναι. Δεν μ’ αρέσει ήλιος.
– Είσαι σαν κουκουβάγια.
– Ω, όχι. Μου το πετάς;
– Σ’ αρέσουν οι μύες μου;
– Μπορείς να σηκώσεις την καρέκλα;
– Φυσικά.
– Μπορείς να μου κλείσεις το φερμουάρ;
– Πώς είμαι;
– Όμορφη, Έντι.
– Προτιμάς τα μαλλιά μου κάτω ή πιασμένα;
– Όπως να’ ναι.
– Δεν θέλω να σ’ αφήσω.
– Μην παρατήσεις το μπαρ.
– Πρέπει.
– Δώσε μου χρόνο. Θ’ αναγκάσω τη Λίντα ν’ αφήσει το μπαρ. Και μετά θα είσαι εσύ η ιδιοκτήτρια.
– Θα θέλει να εκδικηθεί με τα ναρκωτικά.
– Ανάθεμά τη Λίντα!

*

– Θέλεις ένα τσιγάρο;
– Αυτή ήταν η Λίντα.
– Όχι.
– Ήταν.
– Μην κοιτάς πίσω.
– Μας παρακολουθούσε;
– Ανοησίες!
– Αλλά ήταν η Λίντα.
– Τι θα κάνει;
– Τίποτα.
– Φοβάμαι.
– Ανάθεμά τη Λίντα! Αν κάνει κάτι περίεργο…
– Μην πεις τίποτ’ άλλο.

*

– Το χέρι σου. Όλοι τα χέρια σας, παρακαλώ!
– Τι είναι;
– Άνοιξε το χέρι σου.
– Τι είναι αυτό;

*

Continue reading “aglimpseof 02 . Η ΠΕΝΘΙΜΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ” →