του Αντώνη Κατσούρη

Στην πόρτα του ψυγείου μου χρωματιστά,
μαγνητικά γράμματα ξαναγράφουν το
LOVE του Robert Indiana.
•

Κάρδαμο, κάρρι, κορίανδρος
και ρίγανη, αλάτι κι άσπρο πιπέρι
τσίλι, γαρύφαλλο και κανέλλα.
•

Μαζί με τα φίλτρα του καφέ, τις στάχτες,
τα μαραμένα λουλούδια, πετάω στα σκουπίδια
και το αποχαιρετιστήριο σημείωμά σου…
•

Στο τηγανιτό αυγό του πρωινού,
η κίτρινη καρδιά μου και γύρω της η άσπρη,
λίγο καμμένη μοίρα μου…
*

Κι η Μαίρη, μεθυσμένη ξανά, διορθώνει
το κραγιόν της κρατώντας σαν έναν αληθινό
καθρέφτη το μαχαίρι του ψωμιού…
•

Ψάχνω πάλι κάτι για μας στο βιβλίο με τις
συνταγές της Betty Crocker «Just the Two of Us»
και σε περιμένω για φαγητό…
•

Κι η βρύση του νεροχύτη που στάζει και στάζει.
Για να μού υπενθυμίζει τις μικροεπισκευές
που χρειάζεται η ζωή μου…
*

Κοιτάζω τ’ άπλυτα πιάτα του αποτυχημένου
τετ-α-τετ μας… Για τελευταία φορά, σκέφτομαι,
πριν αρχίσω να τα πλένω…
•

Η ματαιοδοξία της νοικοκυράς…
Να στέκομαι στο ύψος μου φορώντας
την αγαπημένη μου ποδιά.
•

Στο τραπέζι μία νεκρή φύση με φρούτα,
λουλούδια και δύο περιοδικά, να μού θυμίζει
Wolfgang Tillmans, ή μήπως Jack Pierson;
•

Βάζω δύο παγάκια στο ποτό σου
και λειώνω μαζί τους, καθώς σε σκέφτομαι
στο διπλανό δωμάτιο…
•

Χαζεύω την συλλογή με τα
δώδεκα, διαφορετικά πιάτα μου και νομίζω
ότι βρήκα το ομορφώτερο…
•

(Στην κουζίνα
μου, είμαι πάντα
εγώ.)